De Amerikaanse poltiical Klasse: slecht voor onze investeringen, Groot Voor Hun Investments

w Jones Energy index. Kort daarna, kocht hij tussen de $ 15.000 en $ 50.000 van de gezondheidszorg bedrijven in de Dow Jones Health Care Index op een moment dat hij overwoog het herschrijven van de gezondheid van de natie zorg laws.Or de capriolen van congreslid Ginny Brown-Waite overwegen. Volgens een artikel dat is geschreven door John Frank voor 30 juni 2009 St.

Petersburg Times, een dag voor het Huis van Afgevaardigden keurde een enorme bank reddingsplan in oktober 2008, het congreslid kocht aandelen in Citigroup, een van de belangrijkste banken die een aanzienlijk deel van de bankbailout middelen ontvangen. Ongeveer twee weken later, op de dag penningmeester Henry Paulson kondigde hij zou investeren $ 250 miljard aan belastinggeld in negen grote banken, het congreslid kocht aandelen in Bank of America, een van de negen banks.Both gevallen gewoon ruiken aan hoge hemel.

Als gewone Amerikanen gedragen als deze, zouden we gaan naar de gevangenis voor handel met voorkennis. Toen leden van de politieke klasse doen dit soort dingen, er gebeurt niets, behalve dat ze blijven om zichzelf te verrijken in plaats van zich te concentreren op de vaststelling van de problemen waarmee Amerika vandaag. De schijn van belangenverstrengeling is net zo weerzinwekkend als feitelijke belangenverstrengeling en deze twee voorbeelden zijn definitief in walgelijk buurt.

Misschien als ze meer gericht op de vaststelling van onze energie problemen waren geweest, onze problemen in de gezondheidszorg, of onze disfunctionele banksysteem problemen dan proberen om hun portefeuilles rendement te maximaliseren, het land zou veel beter shape.Two stappen zijn hier dringend nodig. Eerste, elke federaal verkozen officieel moet al hun investeringen in een blind vertrouwen te zetten zolang ze in het kantoor, een vertrouwen dat ze geen controle over, zowel de beleggingen in dat vertrouwen en de timing van transacties in dat vertrouwen.

Er moet een muur van stilte gebouwd tussen de politicus en de entiteit het beheer van hun vertrouwen, absoluut geen communicatie op all.The tweede stap zou term grenzen op te leggen aan alle federale politici, zodat ze niet krijgen in het kantoor om zichzelf te verrijken, krijgen ze te zijn in het kantoor om de problemen van het land op te lossen.

Door hun lange termijn potentieel te beperken, via term grenzen, hun verkozen positie te gebruiken om zichzelf te verrijken en het verbieden van hen elke controle over hun beleggingsportefeuilles terwijl in het kantoor,