Er zijn twee redenen voor. De eerste is de psychologische en heeft historische wortels. De tweede is geopolitieke en kunnen we begrijpen door het analyseren van agressief gedrag van Rusland in de afgelopen jaren.
De oude vijand
Sinds de zestiende en zeventiende eeuw, Rusland volgde een strategie van snelle expansie in de Oost-Europa. Zodra zijn aartsvijanden, waren de Tatar khanaten van Kazan en Astrahan veroverd, Rusland had de vrije hand in het verder uitbouwen van de richting van de bergen van de Kaukasus, Zuid-Oost-en Centraal-Europa.
Als de macht van Rusland steeg, werd de uitbreiding ook de voorkeur van de verzwakking van de bevoegdheden die ooit domineerde de regio in de noordelijke en zuidelijke flanken. Die twee krachten waren Polen, de Scandinavische landen en het Ottomaanse Rijk. Stap voor stap, tsaristische Rusland verzwakt die bevoegdheden en hield het nemen van gebieden van hen. Geholpen door de opkomst van andere machten, zoals Pruisen en het Habsburgse Rijk, hij kneep haar noorden westerse buren. Zij aan de drie partities van Polen en is gehecht aan de Baltische regio en Finland.
In het zuiden, het doel van de Russische Rijk was om zijn handen op de Zee van Marmara en Dardanelle Straits zetten. Natuurlijk, die behoorde tot het Ottomaanse Rijk, die had zelfs de hoofdstad Istanbul ligt in de buurt van hen. En, niet te vergeten, Rusland moest een flink aantal landen te veroveren om de macht van de Turken te vernietigen. Tijdens zijn lange periode van oorlogen met de Ottomanen, de Russische troepen verwoest veel delen van Oost-Europa, een geheugen dat is nog steeds aanwezig in het collectieve geheugen van die naties '.
Daarna, in de negentiende eeuw, Rusland werd bekend als de ,, gendarme van Europa '', gespecialiseerd in het verpletteren nationale revoluties in heel Europa, van wat is nu Polen, Hongarije, Roemenië of zelfs Oostenrijk of Frankrijk. Gedurende deze periode, de almachtige tsaristische rijk geannexeerde gebieden van Oost-Europa en zelfs tijdelijk geregeerd sommige gebieden, zoals de Roemeense staten, bijvoorbeeld.
De rode gevaar
Na het tsaristische Rusland werd Verenigde Socialistische Sovjetrepublieken, het gevaar werd nog groter voor de Oost-Europese landen.
Degenen die niet in de USSR, dat is. Tijdens het interbellum, werd de Sovjet-staat als een grote bedreiging, want het was een van de revisionistische krachten. USSR niet alleen wilde gebieden of landen die behoorden tot Rusland, net als de drie Balti