De eerste stap in het maken van het naar de Oval Office is in het spelen van de kansen. (Nee, ik bedoel niet rekken tot een grote gokken schuld met de Teamsters.) Begin met je religieuze overtuiging: u zult waarschijnlijk willen sommige gematigde protestants christelijke geloof te zijn, sinds ongeveer 3 /4ths van de leiders van onze natie zijn gekomen uit de gelederen van de Episcopalen, presbyterianen, methodisten, baptisten en unitariërs.
Next, puur vanuit een statistisch Jimmy-de-Griekse handicap oogpunt, kun je er ook voor kiezen wit te zijn, omdat alleen Barack Obama maakte het aan het Witte Huis als een niet-wit; dat is slechts een van de 43 mensen in meer dan 220 jaar van de verkiezingen. Natuurlijk, de getijden van de geschiedenis te houden wegebben en stromen, en de kansen voor andere rassen dan blanken blijven verbeteren. De veilige gok zou ook zijn om man te zijn, omdat 100% van onze vroegere en huidige presidenten geweest en zijn mannen.
Aan de andere kant hebben Geraldine Ferraro, Sarah Palin en Hillary Clinton al betoogd in de race voor de top kantoor pas sinds 1984.
Als u de keuze had, zou je zeker willen heel rijk zijn. Schattingen zijn dat ongeveer een dozijn van ons verleden presidenten zou zijn beschouwd superrijken, of binnen de elite van de top 1% van onze samenleving. Misschien wel meer dan de helft van alle inwoners van 1600 Pennsylvania Avenue waren rijk genoeg om in de top 3% van de natie. Zeer weinig - waarschijnlijk net Bill Clinton en Andrew Jackson - waren eigenlijk geboren in relatieve armoede.
Vergeet niet: wat geld dat u niet beginnen met, zult u alleen maar te verhogen op eindeloze $ 500 en $ 1.000-a-plate fondsenwervers. De 2008 presidentiële race werd geschat op kosten moeten alle belangrijke kandidaten een mooie ronde totaal van $ 1 miljard.
Om mee te gaan met de grote rijkdom, moet je waarschijnlijk ook proberen grote hoogte. Het is een ruwe uitvloeisel van de nationale verkiezingen sinds 1900 (met slechts een paar uitzonderingen na) dat de langere persoon is gekozen president geweest.
En vergeet de gezichtshaar: slechts vijf van de Amerikaanse leiders hebben volle baarden hadden, en slechts nog eens vier hadden snorren. Sinds de verkiezing van 1948, heeft elke serieuze kandidaat is netjes geschoren. Maar zorg ervoor dat het haar bovenop je hoofd te houden; onze TV-gedomineerde leeftijd blijkbaar voorstander van het gekapte (of op zijn minst de coiffable). De laatste echt kaal of kalend voorzitter die