Sarah Palin, die werd verkozen tot gouverneur van Alaska in 2006, was een verrassing te halen voor John McCain's running mate. Een aanvankelijke stijging van de populariteit volgde haar benoeming, als de basis van de Republikeinse partij werd geboeid met haar geboortestad aantrekkingskracht en religieuze toewijding. Ze bleek een zeer verdeeldheid figuur zijn, tekenen sociale en culturele lijnen door het land op een manier zelden gezien in de mainstream politiek.
Om de rechtervleugel en de conservatieven, wordt ze gezien als een archetype van de kleine stad, religieuze mensen dat ze lijken te geloven dat het land is vol van zee tot zee. Aan de linkerkant, ze is ook een archetype - maar van een cartooneske, landelijke fundamentalistische christelijke dat ze zo verachten.
Palin zwakke punten zijn duidelijk in haar naïeve begrip van foriegn beleid en conflicten, evenals haar onervarenheid in leidinggevende posities.
Interviews door gevestigde journalisten en media cijfers geopenbaard Palin groot gebrek aan kennis over een aantal zeer fundamentele wereld problemen. Deze bleken gênant om de McCain kamp en opgehitst jocular reacties uit het kamp van Obama en zijn volgelingen aan de linkerkant. Deze blunders, en haar onervarenheid in het bestuur heeft duidelijk aangetoond dat zij nog van het juiste kaliber was niet te worden uitgevoerd op de vice-presidentiële ticket.
Haar sterke punten in haar culturele beroep op bepaalde demografische liggen, vooral evangelische christenen, landelijke en zuidelijke conservatieven, onder wie had ze een bijna onmiddellijke volgende gebouwd. Haar naïviteit en outsiderness geeft haar een zelfvertrouwen en gung-ho houding die waarschijnlijk zal blijken dat ze een krachtige persoonlijkheid, nog niet geïntimideerd door de ringweg politieke machine. Dezelfde karaktereigenschappen geven haar een aura van authenticiteit in een veld dus gekenmerkt door phonies en ja-knikkers.
Per overwinning van Obama op 4 november, haar toekomst is open en een aantal aan de rechterkant zijn zeer positief naar haar positie in de Republikeinse partij, terwijl anderen zijn zeer sceptisch en zien haar als een relikwie uit het verleden. Voor hen is de overwinning van Obama was een cue dat ze dezelfde partij niet kan blijven zoals ze tijdens hun successen van de afgelopen veertig jaar zijn geweest. De komende jaren zal blijken of weerleggen deze standpunten.
De strijd lijnen worden al getrokken, en in 2012 de ticket is zeker te fel worden betw