Afghaanse burgers op The Front Line

Dit is wat er is gedaan, maar er kan meer worden gedaan om de situatie van de burgerbevolking in Afghanistan te verbeteren.

Vijf jaar zijn verstreken sinds het vilt van het regime van mullah Omar, die vrouwen gedegradeerd in hun huis, en slachtoffers van misbruik van macht te stellen. Nu de situatie verbetert, ook als de toekomst is niet zo zeker

Veel mensen in het hele land zijn niet in staat om te lezen of schrijven in hun eigen taal, ze zijn volledig analfabeet.

Maar het licht blauwe boerka is niet langer een symbool van onderwerping aan de Taliban, maar het is nu een teken van de overgang naar de moderniteit van de islamitische samenlevingen, dat is voornamelijk gebaseerd op vrouwelijke vraag.

Afghanistan is inderdaad een van de armste landen in de wereld, en het is gemeld door de internationale media dat ongeveer 60% van de bevolking is jonger dan een minimum stijl van het leven, zijn zo arm dat ze zichzelf niet kunnen ondersteunen.

Het heeft Bovendien is toegevoegd dat banen zijn onbestaande, of slechtste ze onderbetaald, met een onderschatte loon per werkdag.

Een afgevaardigde van de Wolesi Jirga, dat is inderdaad de lage kamer van het parlement gaf toe dat voor de hierboven geschreven redenen de drugs markt floreert, zoals de corruptie, de onderbetaalde werknemer bij een professionele risico van het leven, zoals rechters. Ze gaf toe dat ze vechten tegen een middelbare leeftijd mind set. Maar Uw wil de instructies garandeert ook als school en leraren zijn onder een risico.

Een commissaris bij de onafhankelijke mensenrecht commissie in Afghanistan heeft onlangs verklaard dat de verwachtingen van het leven van een Afghaanse vrouw is 44 jaar, en de vrouwen is niet een gegarandeerde toegang tot de sanitaire systeem, zoals het door een geldige en efficiënte sanitaire systeem moet worden verleend, maar het is niet zo; .

vooral ver weg van de belangrijkste stad

Een pariteit van de rechten van vrouwen en mannen is niet toegestaan ​​in de rechtbanken, en vrouwen kunnen niet deelnemen aan het gerechtelijk systeem, dat is een baan voor alleen mannen; en na alle vrouwen zijn bang om dit feit aan de kaak stellen aan de autoriteiten. Het is noodzakelijk om de wetten over de echtscheiding en over familie achter: dit is wat mevrouw Anwary zegt; zij is de commissaris bij de onafhankelijke mensenrecht commissie in Afghanistan.

Maar, aan de andere kant, kunnen we het opnemen van een 27% van de vrouwen in het parlement, met één vro