- Het klinkt misschien bijbels, maar vergis je niet over, er is niets bijbels wanneer loudmouth, vuile mond, of wat-over- de-mond Floyd Mayweather Jr is betrokken. Hij noemt zichzelf "Pretty Boy" en "Money" toen hij in plaats daarvan zou moeten worden "Ba-boy" (varken) en "Crazy", respectievelijk genoemd. Zijn laatste chauvinistische tirade zelfs maakt zich waardig van inductie in de International Hall of Shame, als er een dergelijke plaats. Misschien is de internationale bestuursorganen moeten bouwen een exclusief voor Floyd ...
hij is zeker een "NO KLASSE" van zijn eigen!
Het grappige ding over Floyd is dat hoe meer hij zijn mond open doet, hoe meer zijn onzekerheden en ware gevoelens te tonen. Hij roept en beschouwt Manny 'Pacman' Pacquiao een dwerg, maar de gedachte van het krijgen in de ring met een veronderstelde midget stuurt rillingen over zijn rug. Hij verliest zijn greep. Wat betekent dat hij ... een lafaard te maken? Of nog erger ... in ieder geval kunnen we verwachten een lafaard om een dwerg geconfronteerd in een vuistgevecht. Oke, dat is genoeg Mayweather scherts voor het moment.
Hij is waarschijnlijk had een bos van de reeds.
Mayweather rants en raves dat hij gemakkelijk zal verslaan Pacquiao. Toch, hij loopt nooit uit de excuses hem niet om te vechten. Hij was degene die de termen die Pacquiao moedwillig verplicht te stellen. Hij eiste een groter stuk van de inkomsten taart evenals strenge drugstests regels. Floyd maakte een bluf dat hij dacht Manny nooit zou noemen. Zijn volslagen onderschatting van Pacquiao verlangen, Bavery en lef heeft hem in een zeer ongewenste positie. Hij is vertrokken met niets anders te doen, maar praten en praten en praten wat meer.
In alle eerlijkheid, deze beschuldigingen zijn ronduit belachelijk. Kom te denken van het ... als we gaan deze beschuldigingen serieus te nemen, alleen maar omdat het idee dat Pacquiao met succes heeft verplaatst in gewicht met relatief gemak, dan kunnen we net zo goed de vraag van de legitimiteit en de grootheid van Duran, De La Hoya, Armstrong en zelfs Robinson, om er maar een paar te noemen.
Als alleen Pacquiao critici kon leren om geloof te hechten aan het feit dat Pacquiao is een van, zo niet de meest gedisciplineerde en hardwerkende atleten als het gaat om opleiding, dan zouden ze bijna zeker Pacman grootheid omarmen en in het proces, behalve zichzelf enkele gêne. Gewoon nieuwsgierig, heeft een van deze jongens eigenlijk getuig