Al eeuwenlang, de Taj Mahal heeft geïnspireerd dichters, schilders en musici te proberen en vangen de ongrijpbare magie in woord, kleur en zoon. Sinds de 17e eeuw, hebben reizigers gekruist continenten om te komen en te zien deze ultieme gedenkteken voor lief, en weinigen zijn onbewogen door zijn onvergelijkbare schoonheid. Taj Mahal staat in de stad Agra, in de noordelijke Indiase deelstaat Uttar Pradesh, aan de oevers van de rivier de Yamuna. Het werd gebouwd in het geheugen van de mooie Arjumand Bano Begum, die het hart van een Mughal prins gewonnen.
Zij is getrouwd op 21 tot Keizer Jahangir's derde zoon prins Khurram en bleef trouw aan zijn zijde door goede en slechte tijden: in de luxueuze koninklijke paleizen van Agra en de voorbijgaande tenten van de oorlog kampen.
Een gedenkteken aan zijn belovedIn AD 1628, Khurram koning werd na een bloedige strijd van de nalatenschap; Hij nam de naam Shahjahan of de Koning van de Wereld en gedoucht zijn geliefde Begum met de hoogste titels. Ze werd Mumtaz Mahal, de Verhevene van het Paleis en Mumtaz-ul-Zamani, de Verhevene van de Eeuw. Maar Mumtaz Mahal was niet voorbestemd om koningin te lang.
In 1631, Shahjahan ging op een expeditie naar het zuiden en, zoals altijd, Mumtaz Mahal vergezelde hem. Maar ze stierf in het kraambed bij Burhanpur. Ze had gedragen Shahjahan veertien kinderen, van wie er vier zonen en drie dochters overleefden. Toen Mumtaz Mahal stierf, ze was net 39 jaar oud. Shahjahan was ontroostbaar en eigentijdse kronieken vertellen van het koninklijk hof rouw voor twee jaar. Er was geen muziek, geen feesten, en er geen viering van welke aard dan ook.
Shahjahan, die een gepassioneerde bouwer was, nu besloten om een gedenkteken marmer dat de wereld nooit zou vergeten te richten. De voor het graf site is een tuin aan de rivier Yamuna, onbewolkt door een andere structuur. De tuin was gelegd door Raja Man Singh van Amber en nu toebehoorde aan zijn kleinzoon, Raja Jai Singh. Door een koninklijke firman, Shahjahan gaf Jai Singh vier haveli in ruil voor de tuin. De site werd ook gekozen omdat het was gelegen op een bocht in de rivier, en dus kon worden gezien van persoonlijke paleis Shahjahan in Agra Fort, verder stroomopwaarts.
Een werk van liefde
Werk aan het mausoleum begon in 1633 en 20.000 werknemers werkten 17 jaar om het te bouwen. De meest ervaren architecten, inlay ambachtslieden, kalligrafen, steen-carvers en metselaars kwamen uit heel India en landen zo ver als Perz