Reizigers bracht het grootste deel van hun dagen op de stranden in Goa, maar ik wilde om uit te vinden wat de kleine Indiase deelstaat had aangeboden. Ik huurde een fiets, op weg landinwaarts en vond een nieuwe wereld. De fiets was een vervallen oud bot shaker zonder remmen en een ongelooflijk kleine zadel. De heer De Sousa huurde het aan mij verzekeren me dat het was in wat hij beschreef als tip top conditie, gewoon de juiste maat voor mij. Het was niet, maar ik zette door en dingen waren prima omdat er geen steile hellingen te rijden naar beneden.
De heer De Sousa ook geprobeerd om me in de richting van talloze Portugese kerken, maar dat is precies wat ik niet was op zoek naar, dus ik glimlachte en knikte een tijdje daarna verliet met zijn reisschema gelukkig vergeten. Wat ik vond was veel meer interessant voor mij, hoewel weliswaar niet per se aan anderen, en misschien niet voor u, wie u dit leest.
Uit langs de weg van Mapuça Ik zag schoorstenen opstaan uit een zeer grote klomp van struiken. Fietste ik dichterbij en stapte van de fiets, zo veel aan mijn achterzijde de kans om te herstellen en te onderzoeken geven.
Wat ik kon zien vanaf de weg was de ondergang van wat er moet een grote Portugese verblijfsvergunning hebben. De Portugese liet slechts dat kleine deel van India in de jaren 1960, en het was voor mij een raadsel waarom niemand zo'n grote huis was gevorderd voor zichzelf. Wat jammer dat zo'n grandeur moet gaan naar afval. Ik heb geen wagen in de ruïne of zelfs lopen te dicht bij het omdat de omliggende bush had gekoloniseerd, met bomen groeien door het dak en ramen, en ik was zeker dat het zou worden besmet met slangen.
Maar uit een korte afstand was het duidelijk te zien dat op een bepaald moment was dit inderdaad vrij een plek geweest. Ik laat mijn fantasie in de lacunes en afgebeeld vergelijkbare bezette Portugese huizen die ik in Mozambique had bezocht vullen. Ik stelde me het aangelegd met een geschatte in plaats van een exacte geometrie gazons en bloemperken.
Zou er diners op het brede veranda zijn geweest met kinderen elkaar achterna en bomen klimmen, zakenlieden met dikke sigaren brengen van de plaatselijke priester op de hoogte van wat er was gebeurd terug in Lissabon, en een oma in het zwart gekleed staande in de deuropening het toezicht op de bedienden. De Portugese kolonisten nooit leek te lijden onder de pretenties van een "beschavende missie" net als het Frans en het Engels. Er waren er voor het goede leven en om g
Kweek je eigen verse produce.