De nacht is koel en fris en we zijn aan boord van onze trein van Hanoi, Vietnam naar de noordelijke bergstadje Sapa. Onze trein is een moderne slaaptrein; schoon, comfortabel, en mousserende witte. De rest van het station is als een stap terug in de tijd. Oude goederenwagons verduisterd door de tijd, worden geparkeerd in de tuin, en stoom stijgt in de lucht. Mensen trekken kegelvormige hoeden zijn zich rond open haarden. Sommige squat op kleine plastic krukjes eten noodle soep met stokjes. Als ik kijk uit het raam ik het gevoel alsof het is 1969.
We worden geleid om onze kooien door een petite en rustige vrouwen uit ODC Travel. Het bedrijf, gevestigd in Hanoi, waar we boekten onze vier dagen, drie nachten excursie. Voor $ 75 per stuk, alle maaltijden accommodatie en vervoer zijn opgenomen in onze reis naar de prachtige rijstterrassen te zien en de traditionele leven van de bergstammen van Sapa ervaren.
Het is niet lang totdat ik rustig slapen. Schommelen met het ritme van de trein Ik droom van het avontuur vooruit. 04:30 komt echter snel en ik wakker uitgehongerd en dankbaar voor de gratis zoet brood en een fles water.
We zijn aangekomen in Lao Cao, een klein stadje aan de Chinese grens. Zoals ik stap op het platform een stevige, koude wind wekt mijn zinnen. Gelukkig is een busje te wachten om ons de rest van de weg, zodat we niet hoeven te wachten in de ochtend chill voor lang.
Het is een schrijnend reis langs de kronkelende bergweg. Wij zetten ons leven in de handen van onze rijdende chauffeur die kuddes waterbuffels, tegemoetkomend verkeer en lokale dorpelingen hoeden hun ossen ontwijkt. Suizen rond elke hoek, we zijn dankbaar om niet hebben gestort off van een verticale klif in de diepe vallei.
We komen een beetje geschokt, maar allemaal in één stuk naar ons hotel, waar we onze gids, Xin. Hij is een vriendelijke jongeman die is opgegroeid in de omgeving en als we binnenkort zullen leren, graag zingen en gitaar spelen. We zullen de besteding van de komende twee dagen met hem als hij neemt ons mee door de bergen naar de Hmong en Dzai Mensen die onder de rijstvelden wonen bezoeken.
De ochtend is prachtig. De zon schijnt, de kou is verdwenen en de blauwe lucht is vol pluizige witte wolken.
Na een kopje thee en een warm ontbijt we werpen onze lagen en beginnen onze tocht in de heuvels.
Het landschap is prachtig en als we verder wagen van de stad, is mijn adem meegenomen door de ongelooflijke uitzicht ontvouwen. Duizenden