Blaffende honden bewaken hun grondgebied als we passeren en gaggles eenden waggelen door het volgen van hun leider met waanzinnige toewijding. Dorpelingen uit de Hmong Stam snelheid langs ons zware lasten dragen in hun gevlochten manden. Ze lopen met gemak als ik naar lucht happen beklimmen van de steile weg.
Als we doorgaan om te wandelen, Xin ons vertellen over de mensen en de geschiedenis van het land en hoe het is veranderd. De Hmong dorp dat we bezoeken is gekomen om afhankelijk van het toerisme en hij vertelt ons niet onder druk gezet om geld te geven of om sieraden te kopen om de mensen die ons benaderen om te voelen. Niet te willen dragen aan een bedelen samenleving, koos ik niet voor de kinderen van de "bonbons" dat ze zijn gaan verwachten of om geld te geven voor niets geven.
In plaats daarvan, ik graag kopen zilveren armbanden van een dame die ons uitnodigt in haar huis voor een glimp van tribale leven.
Het huis is benauwd en donker en een vuur brandt in de keuken. We kruipen rond de vlam als Xin wijst erop dat de Hmong mensen hebben twee branden in hun woningen, een voor het koken van de andere voor de warmte. Vele generaties wonen samen onder één dak en het huis bestaat uit een grote open ruimte. Het is een fascinerende ervaring, maar ik voel me een beetje ongemakkelijk te staren naar die mensen die hun leven op het display zetten.
Het verlaten van de Hmong dorpen achter, we wagen verder weg van Sapa en dieper in de bergen. Ik ben opgelucht dat niet mensen pesten me om geld en niet meer kinderen me vragen om snoep.
Wij maken onze weg naar de top van een berg, waar de Xin steekt een picknick lunch en we dineren onder een kudde van waterbuffels. Als we kijken naar de diepe vallei, kinderen stoppen door voor een bezoek en we wat koekjes en fruit te delen. Het is een plaats van overweldigende schoonheid.
De tevredenheid wordt echter kort geleefd, omdat we hebben veel weg te gaan om het te maken naar het dorp van de Dzai mensen, waar we zullen overnachten. Omdat verder weg van Sapa en niet een deel van de gebruikelijke één-dag reizen, wordt deze stam minder beschadigd door de toeristische industrie. Ze zijn volledig zelfvoorzienend op het benutten van het water uit de bergen afvoer voor irrigatie. Ze verbouwen hun eigen rijst, suikerri