De Goelag strafsysteem gaat de geschiedenis in als de meest onmenselijke en barbaarse manier ooit gebruikt door de Russische autoriteiten om Sovjet-criminelen en dissidenten te straffen. Miljoenen hopeloze zielen over de desolate Siberische achterland vervoerd en gestort in grof gebouwde werk kampen verspreid over de bevroren permafrost, nooit gehoord van weer. Niets was meer beruchte of geïnspireerd meer terreur in het proletariaat dan Goelag Gevangenis Camp Perm-36.
Doet denken aan nazi-concentratiekampen, Perm-36 was de zwaarste werkkamp de Sovjet ambtenaren kon bedenken, speciaal ontworpen om te huisvesten formidabele politieke dissidenten, uitgesproken schrijvers, abstracte kunstenaars en iedereen die een directe bedreiging vormen voor de communistische idealen aangeprezen door de Russische regering werd beschouwd. Eens beschouwd als een doodvonnis om er te worden gestuurd, het is nu een zorgvuldig bewaard gedenkteken en herinnering aan de wereld van wat regeringen in staat zijn wanneer zij worden geconfronteerd met open oppositie tegen hun regime.
GESCHIEDENIS
World War II was afgewerkt en Stalin werd nu geconfronteerd met de lastige taak van de wederopbouw. Ernstige schade werd toegebracht aan de Russische steden langs de westgrens (de Nazi's noemde dit als het Oostfront tijdens de oorlog) en waren dringend behoefte aan reparatie. Uitzoeken hij twee vliegen kan in één klap, Stalin opdracht tot de bouw van de houtkap kampen rond de regio Perm, ongeveer 1400 km naar het oosten van Moskou, op de grens van de Siberische achterland. Hier werden 150.
000 ongewenste hele honderdvijftig werkkampen verspreid en de taak van het verstrekken van de broodnodige hout voor westerse steden toegewezen.
officieel bekend als ITK-6 kamp, de beruchte Perm-36 werd snel gevuld met één duizend van de "ergste van de ergste" overtreders. De gevangenen werden verdeeld in vier onherbergzame slapen kazerne, waar ze mochten zeven uur slaap per nacht, de tijd bevriezen onder dunne dekens als arctische wind gestraald door brede scheuren in de houten wanden.
Samen met de kazerne, het kamp had ook een hoofdkantoor, een rudimentaire ziekenhuis en een gruwelijke straf blok, waar de dissidenten werden gestuurd als de autoriteiten het gevoel dat misschien waren ze genieten van hun wintervakantie een beetje te veel.
De reformatorische kamp hadden de meest strenge werkschema van een van de Perm werkkampen. Gevangenen werden elke ochtend wakker om zes uur stipt,