Toiletten in Parijs zijn altijd minuscuul in mijn vrij uitgebreide ervaring van dergelijke installaties, en natuurlijk Parijs in geen uitzondering, maar het is de stad waarvan de faciliteiten steken meest memorabele in mijn gedachten.
< p> Nu begrijp me niet verkeerd - Ik heb geen onredelijke verwachtingen van de toiletten, en toiletten zijn niet de enige herinnering die ik heb van de heilige stad, maar ik denk dat ze elke keer als ik naar Pizza Hut (die genadig is niet te vaak nu dat mijn kinderen er zijn ontgroeid), omdat een bepaalde Hut in Parijs heeft de meest uitzonderlijke toilet in de hele geschiedenis van de Europese troost stations.
Waarom zou ik kiezen voor de culinaire hoogstandjes van de Hut wanneer in Parijs is een heel ander verhaal, waarbij verloren 'vliegtickets, een ziekenhuis parkeerplaats en een dove dwerg, maar meer van dat een andere tijd, laten we terug naar het toilet.
Toen ik in dit toilet in de hut was in totale duisternis, zoals verwacht, en ik moest vol vertrouwen lopen in de donkere afgrond in de hoop dat een motion-geactiveerde licht zou komen. (De beweging van me lopen dat is.
) Het kwam op, en mijn verbazing moet hebben gemeten ongeveer 9,6 op de schaal van Richter toen ik zag wat het verlicht. Ik had verwacht wat ik gekomen was te verwachten: een smerige, stinkende, minuscule affaire alleen gebouwd voor de slankste van de cijfers, maar dit paleisachtige in verhouding was. De kamer was ongeveer 3 vierkante meter met perfect betegelde vloer, wanden en plafond, brandschoon en met niets daarin anders dan een eenzame wc dat nogal leek verloren in de enorme uitgestrektheid.
De normale Parijse regelingen zijn iets anders .
Ze zijn zo klein dat deze bijzondere monsieur, die is zeker niet groot is, kan nauwelijks bukken te verlagen of verhogen zijn broek als hij de deur sluit, zodat hij vaak vindt zichzelf te hoeven ze eerst te laten vallen, zitten, trek de deur dicht . De ongeventileerde kast zal ook vaak verdubbelen als een telefooncel, met veel van het 'telefoonboek pagina's geript uit voor een ander dan het controleren van nummers en de toegang zal zijn via de strakste van wenteltrappen doel. Alle zeer schilderachtig, maar dan misschien heb ik alleen maar aan de verkeerde kant van Parijs geweest.
Echter Pizza Hut bood geen typisch Parijse faciliteiten. Nee, dit was een kamer elke zichzelf respecterende cafe eigenaar in Parijs zou hebben geperst 8 tafels in, samen met een kleine cabaret act; een werkelijk pr