Tegen de tijd dat we hadden de buitenste rand van de Watt bereikt, het tij begon te komen. En het moeilijk te trekken uit de gom-laarzen uit kreeg de Schlack (donker, kleverig, modderig water). Het was een moment dat ik dacht dat het zou misschien beter zijn om mijn gom-laarzen achter te laten. Maar een of andere manier ben ik erin geslaagd om op te lopen.
De Wattwanderung langs de oevers van het eiland Langeoog was interessant en vermoeiend en we heel veel over de natuur en acquatic Animas op de kusten van de Noordzee, Waddenzee geleerd.
Een andere dag was een kille, en we de windvlagen blazen naar het eiland van de Noordzee kon voelen. Hoewel we onze truien, jassen en gom-laarzen aan, want we sjokte langs tussen het strand en de golven, drukke verzamelen van schelpen, een vrouw die in de herfst van haar leven, het dragen van een uit een stuk badpak in antroposofische oranje pastell kleuren, liep naar de zee en begon te zwemmen in de koude, winderige water.
Brr! Ze was erg moedig, gedisciplineerd en getrimd voor een hard leven, dacht ik.
Downtown Langeoog deed me denken aan een zee-stad in Groot-Brittannië met de keurige bakstenen huizen en wit geschilderde deuren en ramen, flansen-stoned straten en kitsch zee man op de ramen. Ik kon het niet helpen, ik had om een deel van het te kopen: kaarten, Langeoogs watertoren in het klein met twee meeuwen en een rood-wit geschilderde trawler, compleet met visnetten aan twee kanten.
Reistips, reistips, reistips & amp; hellip;