Ik voelde me zeer bezorgd en ongerust toen ik het verhaal van verkeersongevallen te lezen. Ik voelde me gestoord, want het is bijna steeds een dagelijks of wekelijks affaire en mensen worden verminkt of gedood. De verhalen worden gemeld en daarna niemand hoort alles opnieuw. En het bedrijfsleven gaat zoals gebruikelijk. Om zaak nog erger te maken, heeft de overheid de officiële konvooien steeds terugkerende decimaal.
De lijst is gegroeid en ik denk dat de tijd is gekomen voor ons om een beetje creatief in deze zaak zijn en beginnen om het probleem aan te pakken.
De meeste ambtenaren gebruiken vierwiel voertuigen vooral Toyota Prado, zodra je 120 km per uur, krijg je te waarschuwen. Helaas hebben de chauffeurs geen aandacht besteden aan de waarschuwing. Nu, als ik vragen mag; wat voor soort mensen hebben we als bestuurders? Wat is het niveau van hun opleiding? Wat zijn hun kwalificaties? Hoe disciplines zijn ze? Is er een maximum snelheid in het curriculum? Is er een gedragscode? Is er een operationele handleiding? Hoe vaak trainen we chauffeurs? We hebben genomen mentale notitie van die voertuigen incidenten? Hebben we al het bijhouden van de slachtoffers, de kosten en de pijn?
Als we Pounder op deze vragen, wil ik stel voor dat we snel een gedragscode.
We kunnen niet langer negeren de onophoudelijke tragedies in verband met chauffeurs. Het aantal doden stijgen, de pijn steeds te veel, zijn de kosten enorm geworden. Deze waanzin meeste stoppen nu. Laten we de bestuurders een gedragscode.