Deze woorden sprak de Heer. Dat er geen twijfel over het gezag van de wet kan zijn, en dat het niet mag worden afgeschreven door de mensen, Mozes herinnert aan hun geheugen dat de aanwezigheid van God, omdat Hij sprak, was gemanifesteerd door zeker tokens; want dit was het doel van het vuur, de wolken en de duisternis, waarbij de stem van God werd gesignaleerd, opdat de bron onduidelijk zou zijn. Hij voegt eraan toe, dat het "een grote stem," dat wil zeggen, een stem die had, op een ongewone manier, drong heinde en verre.
Noch zijn de weinige getuigen, die hij citeert, maar al die grote menigte, die voor het grootste deel meer geneigd zou zijn geweest om PMI blussen van de heerlijkheid van God, tenzij er sprake was van bekend gemaakt door manifest bewijzen. De som is, dat er geen vraag wie de Wetgever, wiens majesteit werd toen afgekondigd door enorme wonderen, en gepresenteerd voor de ogen van een immense menigte was. Het zal gemakkelijker zijn om op andere plaatsen de beide tabellen spreken.
Toen Mozes zegt dat God 'niet meer toe, "hij betekent dat een perfecte leefregel is opgenomen in de tien geboden, en dat, wanneer hun opdracht volledig is ontvangen, het hele lichaam van de wijsheid wordt bereikt om, zodat de mensen nodig hebben willen niet meer weten; wanneer God, dan, maakte een einde van spreken, hij zelf de grenzen van de legitieme vraag vastgesteld. 23. En het geschiedde, als gij gehoord.
Opdat de Israëlieten zijn leer moeten onderschatten, omdat hij door God tussen hen had gesteld als hun minister, Mozes ontmoet het bezwaar, (door hen eraan te herinneren), die werd gedaan op hun verzoek en aanvraag. We weten hoe trots ze waren gewoon om hem af te wijzen; alsof zij zagen in hem niets, maar wat was het aardse en menselijke; het was nodig, dan is dat God zelf spreekt tot Zijn dienaar redden uit de verachting van het nageslacht.
Voor de mensen zelf, wordt veroordeeld voor hun dwaze en belachelijk verzoek, kon nooit achteraf enige voorwendsel voor de afwijzing van Mozes, als hij niet de waarheid van zijn roeping had bewezen. En hier hun verbazingwekkende verdorvenheid zichzelf verraden, in niet schamen om krediet te weigeren de heilige profeet, nadat hij door zoveel wonderen goedgekeurd.
Voorzeker, als ze gewoon en eerlijke rechters was geweest, zou het voldoende bekend, en zeker voor hen geweest, dat Mozes sprak niet van zichzelf, of zijn eigen impuls, maar dat hij het orgel van de Geest was; maar de leer van God werd geminacht door deze trot