Dit was iets dat gebeurde in januari 2008. Op het moment dat mijn middelste kind, Attila was ongeveer 5 jaar oud te schakelen. Ik denk dat het verhaal zegt het allemaal. ENJOY!
Attila had onder het weer voor minstens een paar weken. We hadden een andere artsen afspraak en ik was een beetje gefrustreerd omdat ik dacht dat ze van plan waren om een ademtest te doen op haar, maar dat gebeurde niet. Ik vond dat ze had nog steeds een oorontsteking. Arme baby. Ze had haar met antibiotica een paar weken terug behandeld en ze was niet klagen over haar oor kwetsen dus ik had geen idee.
Hoewel er de dokter vroeg of ze haar griepprik had ontvangen. Ik vertelde haar niet dat ze niet had en dus de dokter wilde haar één geven. Ik afgetekend op het papierwerk en de verpleegkundige kwam binnen om haar de schot te geven.
Nou, het was alsof worstelen een boze octopus! Alleen zonder inkt spuiten. Armen en benen overal!
Onnodig te zeggen Attila was niet al te blij na dat. Als we waren instelling in de apotheek wachtruimte belt ze me
Attila:. "Mam ...... ..
mom!" Me: "Wat?" Attila: "Heeft het veel bloeden?" Ik: "Did Wat veel bloeden? Je schot? Nee, dat niet aan de randen "Attila:" Nou, ik ga je moeder te vertellen "Ik:". Vertel haar wat 'Attila: "Dat je gaf me een shot" Ik: ". Ik heb je niet een te geven schot. Ik heb je gewoon ingedrukt, zodat de verpleegkundige een schot zou geven. "* Lacht een beetje aan de binnenkant *
Dus na het krijgen van haar medicijnen en het krijgen van beide meisjes om in de auto, begon ik mijn weg naar buiten te manoeuvreren van de parkeerplaats. Dat is toen Attila riep opnieuw mijn aandacht
Attila:.
"En moeder gewoon zo weet je, honden vlooien. Geen mensen "Me:" Vlooien? Die in de wereld iets gezegd over vlooien "Attila:" Nou, je zei dat ik moest een vlo schot te krijgen "
Veel gelach volgt
Maar natuurlijk zullen we niet hoeft te doen!. zorgen te maken over die vervelende vlooien nu.
000 Smiles Proje…