Excuseer mij! U kunt lopen dat door mij Again?

Wat het ook was, het was niet een goed gevoel. Ik dacht dat ik hoorde mijn moeder zei: "Ik zei het je toch" door de fluitende wind.

Waar heb ik mis gaan?

Vroeg ik me af.

Maar de waarheid van de zaak was- niet uit hoe goed een ouder denkt dat hebben ze hun kinderen opgevoed is er geen manier om de uitkomst te controleren. Een beetje zoals een hypothese in een wetenschappelijk project. Je maakt een educated guess die al dan niet ondersteunen uw conclusie.

Toen ik opgroeide ik dacht dat de Jekyll en Hyde persoonlijkheden die mijn moeder tentoongesteld waren een deel van haar psychose. Ze kon gaan van blij te ronduit sinister in een kwestie van seconden, schreeuwen op de top van haar longen zonder groet voor mijn toekomstige gehoor tekortkomingen.

Op het moment, ik dacht dat ze hadden een mentaal probleem, maar nu vind ik mezelf te verliezen mijn gedachten proberen te houden met achterbakse regelingen mijn kinderen '.

Wat is grappig om mij mijn kinderen eigenlijk geloven dat ze slimmer zijn dan ik. Ik noem het een verklaring van psychologische oorlogsvoering; een slag van verstand tussen twee facties. Wat mijn kinderen niet begrijpen is dat ik heb bijna vier decennia ervaring op deze aarde; zeventien van die jaren werden doorgebracht proberen om mijn moeder te slim af. Een tactiek ik gefaald bij jammerlijk.

Ouderschap is onderschat. Het is veruit een van de meest leuke liefdevolle nog moeilijke ervaringen men kan tegenkomen. Gewoon om het fenomeen van de geboorte te ervaren dan om te getuigen dat de schepping morph in een full blown hoofdpijn is ongelooflijk.