De lijst klinkt als een onderwerp in een ordinair tv-show, maar de realiteit is dit zijn enkele van de grote problemen die een ouder van een tiener zou kunnen worden geconfronteerd met op een bepaald punt. Als ouders zijn gelukkig genoeg om deze verontrustende problemen met hun tiener te voorkomen, dan kunt u wedden dat ze vele, vele uren hebben doorgebracht zorgen te maken over de mogelijkheid om te gaan met hen. Waarom mijn kind? Waarschijnlijk omdat hij is een typische tiener. Je bent geen slechte ouder. Je hebt niet per se iets verkeerd gedaan.
U bent niet verantwoordelijk voor hem te laten gaan "uit de rails." Soms tieners gewoon in in slechte situaties. Situaties die wij veronderstellen dat onze volwassen hoofden worden vastgeschroefd op de goede weg, zou kunnen vermijden. Tieners hebben meestal een lange weg te gaan voordat hun hersenen de aard van de rationele en logische beslissingen dat volwassenen doen kan maken, maar toch verwachten we dat ze de juiste en verstandige keuzes te maken.
De meeste tieners geconfronteerd met monumentale hoeveelheden van de druk om te voldoen en om succesvol te zijn, en hun meestal onrijpe geest kan gewoon niet omgaan. Zij hebben behoefte aan een release, ze hebben behoefte aan een stopcontact om stoom af te blazen, om een deel van die druk te verlichten. Sport, een gezonde verscheidenheid aan andere activiteiten, en een goed netwerk van vrienden te helpen een hoop, maar u kunt wedden dat uw tiener kind heeft een paar dingen die hij liever zijn ouders niet weten. Kinderen moeten sneller dan ooit, omdat we hen te dwingen om op te groeien.
We duwde onze kinderen in zwaar educatieve situaties met enorme druk op hen te bereiken en te slagen. We pakken hun jonge hersenen vol van onze eigen onzekerheden en vertel hen om zo hard mogelijk te werken om hun toekomst veilig te stellen. We hoop verantwoordelijkheid op hun schouders, zonder ze ooit te leren hoe effectief om te gaan met het. We bekritiseren hun smaak in muziek en kleding, in vrienden en films. We frons op hun verontrustende acties, maar verwachten dat ze doen wat we zeggen in plaats van hen leiden door onze eigen goede voorbeelden.
Is het een wonder dat zo veel van deze levende, ademhaling, en het gevoel bundels van extreme lichamelijke verandering voelen als mislukkingen? Onze verwachtingen voor onze kinderen zijn zeer hoog, maar we leggen de lat zo hoog dat de meeste van hen zijn gedoemd te mislukken. Hoewel dit een ingrijpende generalisatie die een nijp