Een jonge academisch uitstekende persoon ging om een aanvraag voor een leidinggevende functie in een groot bedrijf. Hij gaf het eerste interview, de directeur heeft het laatste interview, maakte de laatste beslissing. De directeur ontdekt van de CV dat academische prestaties van de jeugd waren helemaal uitstekend, vanaf de middelbare school tot de postdoctorale onderzoek, nog nooit een jaar had toen hij kwam niet tot scoren. De directeur vroeg: "Hebt u beurzen op school te krijgen?" de jeugd antwoordde "geen".
De directeur vroeg: "Was het je vader, die betaald voor uw schoolgeld?" De jeugd antwoordde: "Mijn vader overleed toen ik een jaar oud, het was mijn moeder die betaald voor mijn schoolgeld. De directeur vroeg:" Waar is je moeder te werken? "De jeugd antwoordde:" Mijn moeder werkte als kleding schoner . De directeur vroeg de jongeren om zijn handen te laten zien. De jeugd liet een paar handen die glad en perfect waren. De directeur vroeg: "Heb je ooit hielp je moeder wast de kleren voor?" De jeugd antwoordde: "Nooit, mijn moeder altijd wilde dat ik om te studeren en te lezen meer boeken.
Bovendien, kan mijn moeder kleren wassen sneller dan ik. De directeur zei:" Ik heb een verzoek. Als je vandaag de dag terug te gaan, ga en maak de handen van je moeder, en zie me dan morgen ochtend. * De jeugd voelde dat zijn kans op de landing van de baan was hoog. Toen ging hij terug, hij gelukkig verzocht zijn moeder om hem te laten reinigen haar handen. Zijn moeder voelde vreemd, gelukkig maar met gemengde gevoelens, liet ze haar handen om het kind. De jeugd schoongemaakt de handen van zijn moeder langzaam. Zijn traan viel zoals hij dat deed.
Het was de eerste keer dat hij merkte dat de handen van zijn moeder waren zo gerimpeld, en er waren zo veel blauwe plekken in haar handen. Sommige blauwe plekken waren zo pijnlijk dat zijn moeder huiverde toen ze werden schoongemaakt met water. Dit was de eerste keer dat de jeugd zich realiseerde dat het was deze paar handen die waste de kleren elke dag om hem in staat om de school te betalen. De blauwe plekken in de handen van de moeder was de prijs die de moeder moest betalen voor zijn afstuderen, academische uitmuntendheid en zijn toekomst.
Na het afronden van de reiniging van de handen van zijn moeder, de jongeren rustig gewassen alle resterende kleren voor zijn moeder. Die nacht, moeder en zoon sprak voor een zeer lange tijd. De volgende ochtend, de jeugd ging naar het kantoor van de directeur. De directeur zag d