Van onze vijf geadopteerde kinderen, vier van hen maken twee broer sets, maar vijf van hen helaas iets gemeen delen. Allemaal hebben ze andere broers en zussen die er in de wereld die ze niet worden verhoogd met. Dit is weer een enorm verlies. We zouden graag voor elk van hen worden verhoogd met al hun biologische broers en zussen, maar dat niet kan gebeuren, dus we moeten accepteren wat is en hen helpen om het te accepteren. Een van onze zonen heeft regelmatig contact met zijn oudere biologische broer en het is een relatie die we koesteren en stimuleren.
Deze zoon heeft ook twee biologische zussen heeft hij niet meer gezien sinds hij vijf maanden oud was en een ander heeft hij nooit ontmoet. Twee van onze dochters die zijn biologische zussen hebben ook een biologische broer en zus dat ze nog niet ontmoet, maar we hopen op een dag hebben ze aan hun zus, want we hebben de namen van haar adoptieouders. Onze zoon en dochter, die uit Ethiopië worden aangenomen heb een broer die is er nog steeds, die ze niet hebben gezien in bijna twee jaar.
Toen mijn man en onze oudste zoon reis naar Ethiopië later deze winter, ze hopen om hem te ontmoeten, geef hem foto's van zijn broers en zussen, en andere foto's van hem. Dat is, helaas, het beste wat we kunnen doen. Geen van deze scenario's zijn perfect. In een perfecte wereld, krijgen broers en zussen samen opgevoed, hebben de ouders niet ziek of sterven, en alleen de ouders in staat de zorg voor kinderen baren hen. Daarin ligt het verlies in adoptie.
Voor mij, als ik denk over adoptie, de woorden die komen meestal voor de geest zijn "wonder", "gift", "zegen", "God", "mooi", "altijd", "liefde", "beweren", "familie", en "het begin". Al deze kan waar zijn, maar voordat ze gesproken, andere woorden zoals "orphan", "verlaten", "verlies", "hartzeer", "keuze", "gebroken", "scheiden", "geef", " genomen "," leeg "," onvruchtbaarheid "," treuren "," verslaving "," wachten ", of" einde "moeten zijn.
De waarh