My Soul Song ~ A Mother & amp; # 039; s Grief

My Soul Song ~ een Moeder Grief

Ik wil niet om hier te zijn! Nee, niet hier in deze kamer, ik bedoel ... hier op de planeet! Zoals ik sta hier voor u, zie je een vrouw die lijkt heel, aangename ... op hun gemak. Heeft u mijn ziel zien? Kun je het voelen? Kent u mijn angst? Het leven is een enorme teleurstelling, vol tragedie en pijn. Te veel te verduren! Ik lijken kalm, bijna schuchter, maar mijn uitdrukkingen verbergen mijn innerlijke kreten van pijn en woede! Het masker ik draag is een klaar nerveus glimlach.

Toch, in stilte ik uitroepen: "Tijd om te gaan, tijd om te gaan!" Ik vind mezelf onderhandelen met God. Smekende, "HELP ME! Alstublieft, niet meer. Geen pijn meer ... Ik kan niet meer nemen! "Ik vraag me af waarom God ervoor gekozen om mij te maken? Waarom ik hier ben? Waarom moet ik zo lijden? Wat is het doel van mijn ziel?

Ik stel me een deur. Elke deur. Een glazen deur, een houten deur, een verweerde antieke deur. Het maakt echt niet uit. Slechts een punt van binnenkomst of uitgang! Ahhh! JA, EXIT ...

dat is het! Een middel om te ontsnappen; een uitweg! * Zelfmoord? * Hell, No !!! Te veel jaren van parochiale scholen om mijn ziel VLOEK om een ​​eeuwige vuur! Het is niet dat ik geloof in de hel se ... meer alleen de rest van de fundamentalistische hersenen wassen! Spiritueel, ik geloof in God; een scheppende kracht. Het is eigenlijk mijn geloof dat ik zo ver heeft gebracht! Ik ben nog steeds staan ​​hier nog steeds ademen in en uit! Maar, ik wil niet naar. Ik verlang om weg te lopen. Elke dag Ik droom van een uitweg.

Ik fantaseren over een mystieke doorgang voor om door te lopen, om dit leven te beëindigen. Mijn lijden te beëindigen! Ik smeek ... 'Alstublieft, God! Ik zal niet ... Ik kan niet mijn eigen leven te nemen, maar als je me te leiden naar de uitgang, ik loop door de deur! "

Kijk naar mij! Serieus, kijk naar mij. Ze zeggen: ' de ogen zijn de ramen van de ziel.'

Zie je de angst in mijn ogen? Ik sta hier gebroken, verbrijzeld en alleen. Ik voel me hartzeer dieper dan woorden kon brengen in begrip. Ik zoek naar een naam of beschrijving voor mezelf te labelen. Toen mijn man overleed ...

ze belde me een weduwe. Wat een trieste afschuwelijke naam waarvoor ik eeuwig gebrandmerkt. Ik voel de gedempte fluistert, "ze is een weduwe? Wat? Ik stiekem schreeuwde ... "Nee, we zijn te jong !!! We worden verondersteld om een ​​leven te delen! "

Wat nu? Een ouder ergste nachtmerrie, mijn zoon stierf! Ik ben in de war ... Wat is