Stel je een beetje scenario voor mij, wil je?
U bent een vrouw, die heel wat stress de hele dag heeft gehad lang. U bent absoluut yearnign om met iemand te praten en kan niet wachten voor je partner om terug naar huis te komen. Hij thuis komt, je geduldig wachten om te spreken terwijl je eten serveren, hebben jullie allemaal je eten, je kinderen naar bed etc. en zitten samen op het laatst. Hij schakelt zijn voetbalwedstrijd terwijl je begint met een kleine samenvatting van de dag te geven ...
Stel je de conversatie enigszins gaan als dit:
U: Weet je, ik had echt een stressvolle dag vandaag ...
Mr. Partner; Uh, oh ..
U: Ik hou van onze kinderen aan stukken, maar ze soms me zo gek, ik voel ik kan het niet meer duren ...
Mr. Partner: Verdomme, waarom hebben ze dat ze moeten dit nutteloze donder in het team te nemen .. Ik kon een goal gescoord hier
U:. (Geduldig) Heeft u een kans om die vakantie zagen we boeken in de brochure van gisteren? Tenminste dat is een pauze Ik kijk ernaar uit om ...
Mr.
Partner: En daar zijn ze weer gaan, ik wou dat ik inzet op het andere team ...
U: Mijn moeder zegt dat ze kunnen bellen in dit weekend. Ik denk van het hebben van een Sunday roast ..
Mr. Partner: Tot slot, het minste wat ze kunnen doen is zelfs de scores ... god zij dank voor kleine barmhartigheden ...
.....
Kunt u betrekking hebben op dit soort gesprek? Wat er precies gebeurt, moet u hier? U weet dat uw partner van je houdt en dat alles .. je weet dat hij heeft hard gewerkt de hele dag voor u en uw kinderen sake. Je weet dat hij is en uitstekend, vriendelijk en attent persoon.
Maar waarom is de hel die je niet kunt denken aan een van die leuke dingen op het moment ...
Wilt u elke frustratie of stress op dit moment voelen?
Nu na te denken over wat we doen met onze kinderen als we de afwas. Ze komen om ons te vertellen of ons vragen iets dat is van het grootste belang om hen op dat punt. En wij antwoorden zonder zelfs ook maar te kijken of het luisteren naar hen. Vertel me niet dat je dat nog niet eerder gedaan. Ik schrijf dit artikel en ik ook bekennen dat ik ben schuldig aan dit vele malen.
Onze kinderen hebben niet de ervaring of luxe van zich uit te drukken in veel meer manieren. Ze willen aandacht te krijgen en wanneer ze halfslachtige of geen aandacht, zullen ze gefrustreerd. Herinner me dat we zijn het centrum van onze kinderen woont, ongeacht wat onze opvoedingsstijlen of levensstijl.
Dus laten w