Er zijn momenten als moeder als ik vraag me af of ik alles verkeerd doet en nogmaals, er zijn momenten waarop alles lijkt op wonderbaarlijke wijze op hun plaats vallen en laat me om de resultaten van het hebben iets goed gedaan getuige.
In de afgelopen drie jaar mijn zoon en ik heb een nogal onconventionele levensstijl geleefd. We hebben de grote meerderheid van deze reis doorgebracht.
Ik heb geprobeerd om te bouwen in zo veel normaliteit als ik kon en op hetzelfde moment, maken het grootste deel van de opportunties die ons gepresenteerd om te helpen hem leren belangrijke levenslessen uit de eerste hand.
Gisteren als reden we naar de supermarkt aan de andere kant van de stad na school, begon hij me te vertellen over zijn dag en hij deelde het volgende incident.
Steve zit achter mijn zoon in zijn klasse van de wetenschap. Sinds de eerste dag van de school de twee van hen in strijd zijn geweest.
In het centrum van hun annoymosity is Steve's aandringen op het uiten van racistische opmerkingen tegen een breed scala van etnische minderheden en het luisteren naar muziek die hetzelfde doet.
Gistermiddag dingen kwam tot een hoogtepunt. Als zijn moeder is gevoelig voor een keer in een tijdje, had Tim genoeg gehad.
"Dat is racistisch" mijn zoon vertelde hem botweg als Steve speelde nog een andere aanvallende lied op zijn iPod.
"Ik weet het" Steve antwoordde terug met een schouderophalen, en ging toen terug naar zijn werk.
Mijn zoon is verhoogd te eren en vieren de diversiteit in alle facetten van het leven en als zijn moeder heb ik ervoor gezorgd dat hij heeft geleerd van de waarde van empathie en mededogen en dat ze zijn bedoeld om te worden is bedoeld om iedereen toe te kennen gelijk, ongeacht de maatschappelijke noemer.
Het afgelopen jaar begeleidde hij me terwijl ik bezocht Memphis tijdens een zakenreis. Tijdens een trage middag deden wat sightseeing.
We verkend Beale Street in de transparantie van daglicht en toerde de beruchte Sun Studios met de duidelijke hoogtepunt de kans om te poseren met en zing in de microfoon die Elvis gebruikt om op te nemen met.
Maar er was nog iets anders dat ik wilde delen met hem die dag - De National Civil Rights Museum. We hadden allebei geen idee wat te verwachten echt toen we gingen binnen, maar we werden meteen getroffen door twee dingen.
De eerbiedige sfeer van de non-descript gebouw en de locatie, en belangrijker nog het feit dat, terwijl in de rij staan werd het duidelijk dat voor