Luister je met je ogen

rugdenk, was ik zo beschadigd ik zou hebben geregeld voor een van die dingen! Ik zou in ieder geval, dacht dat ik belangrijk genoeg om mijn ouders nog steeds, reageren, of kijk alsof ze luisteren!

Het is niet alsof ik nooit iemand in mijn leven die naar me geluisterd had hun ogen. Oma altijd keek me recht in de ogen, en het altijd maakte me erg ongemakkelijk. Ik zou rond een grap iets bewegen, crack, om het ongemak ik voelde afbuigen.

Ik voelde me niet waardig aandacht die zo intiem was!

Jaren later, toen ik in 8ste rang, had ik een leraar, Margaret Oliphant, die altijd keek me aan, oogbol te oogbol, en altijd met zoveel liefde en plezier op haar gezicht. In eerste instantie was ik ongemakkelijk, maar uiteindelijk kwam ik tot liefde Margaret zo zou ik alles doen om haar te behagen hebben gedaan. Ze vertelde me wat een geweldige "verhalenverteller" Ik was in plaats van me te vertellen wat een leugenaar ik was. Ze legde haar hand op mijn schouder, net als oma deed, en leunde naar beneden met haar ogen te luisteren.

Ze was mijn lerares Engels, opnieuw in de 10e klas, en toen begon ik te geloven dat ik slim was, verrukkelijk, getalenteerde, en grappig. Het was de absolute keerpunt in mijn leven.

Toen oma overleed, was traumatisch voor me. Wie zou me houdt zoals oma deed? Wie zou bidden voor God om beschermende engelen over me te sturen? Maar toen kwam Margaret, die, zoals oma, hield me in haar blik en haar hart. Er was nooit een vraag die een van deze vrouwen van me hield, aanvaard ik, en gekoesterd me. Ik had net te wennen aan het idee.

Was het alleen maar omdat deze vrouwen luisterde naar me met hun ogen, dat ik in staat was om hun liefde en de kennis die ik de moeite waard was liefdevol te accepteren.

Bent u luisteren met je ogen?

(c ) 2009 april Lorier