Leven werd verdeeld in school en geen school, met slechts wat huiswerk dat onderbroken voor een beetje van de cartoon shows en de spelletjes met je broers en zussen, vrienden of cousins.When ik erover nadenk, het doet me denken aan een van een nummer van een van de Charlie Browns films: Misschien is het een soort van magie, dat alleen kleine kinderen kunnen doen. Het voelde zeker die manier.
Kerstman kwam helemaal van de Noordpool elk jaar, kan fataal zijn wonden worden genezen met een kus van moeder, en zelfs als monsters en piraten loerde rond het huis, kon je ze altijd te verslaan met de hulp van de vader. Aan de andere kant waren er geen belastingen, geen telefoon, elektriciteit en gas rekeningen, geen achterstallige schulden, geen hypotheek betalingen, geen dating berichten te ontcijferen, geen budget, geen houden op de lijn, geen commissies, geen calorieën te betalen om te worden geteld , geen licht eten, geen kater, geen zorgelijke medische tests, etc.
Of natuurlijk, er is geen enkel punt in het proberen om een tijdreis machine te vinden en ga terug naar de jaren '70 opnieuw, maar zijn nog steeds ontspannen naar mijn kindertijd herinneren. Dat waren de days.When Ik draaide 7, mijn vader besloten om een goed opgeleide en geletterde kind te maken van mij. Dit betekende het vervangen van speelgoed voor boeken voor de rest van mijn jeugd. Hoewel ik uiteindelijk geleerd om mijn boeken houden, op het moment dat ik voelde de wereld was vrij veel voorbij.
Zoals elke persoon die kinderen heeft weet, leren de kinderen om hun fantasie te gebruiken om zichzelf te vermaken, met behulp van wat ze bij de hand hebt. In mijn geval, dat kleding betekende. Ik zou mijn vrienden uitnodigen en we zouden spelen dress up games de hele tijd. Hoewel op het eerste we alleen deed alsof mini-versies van onze moeders zijn, mijn contact met boeken liet mij en mijn vrienden om uiteindelijk transformeren in prinsessen, courtisanes, ballerina's, ev