Je moet een grapje !!! Ik kan onmogelijk doorhangen daar! Maar daar was-mijn nek had een of andere manier zelf begraven in pluis en gewist de ruimte tussen mijn kin en mijn borst. Ik kon het niet begrijpen. Ik bedoel, serieus, ik al leven met een 13-jarige die pas afgelopen zomer ontdekt dat Riverside werd genoemd omdat het ligt naast een rivier, een 15 jaar oude zoon, die meer energie te vermijden werk dan eigenlijk het invullen van het karwei verbruikt, en een 20 jarige die probeert om "beslissen de richting van haar leven". En nu dit.
Heb ik al gezegd dat ik ook leren middelbare school? Yep, ik onderwijs technologie en Engels op een nabijgelegen middelbare school. Dus als ik de balans opmaken van mijn leven, ik ben een korte, gedrongen moeder en vrouw, die niet alleen tegen de muur van middelbare leeftijd, maar heeft een carrière die zou maken de meeste mensen ineenkrimpen. Ik breng ongeveer 18 uur per dag met hormoon gedreven jongeren de muren stuiteren als een vat van pingpongballen. Om de kers op de taart zetten, ben ik inmiddels officieel een blob.
Maar ik krijg voor mezelf.
Hoe heb ik komen hier in de eerste plaats? Het begon allemaal toen mijn moeder vervloekt mij toen ik was 15. Ze zei: "Ik bid elke dag dat je eindigt met de kinderen twee keer zo afschuwelijk als je bent." (Mijn broers en zussen en ik noem deze fragmenten van liefde Marge-ismen) Op het moment dat ik lachte, maar nu ik denk dat mijn moeder overdreef het. Toen ontmoette ik mijn man op een blind date, ik had geen idee waar het werd geleid.
Op onze eerste date, vertelde hij me dat hij niet van plan was van een verblijf in het midwesten, geen behoefte om ooit te trouwen en een gezin, en ging naar zijn licentiaat in de rechten en het hoofd naar Californië te krijgen. Nou, de grap is op hem. 18 jaar later, we leven in Zuid-Dakota, zijn 16 jaar getrouwd en hebben alleen bezocht Californië bij gelegenheid.
Sinds onze oudste kind was van mijn eerste marrige en was vier toen we trouwden, Jim had geen idee hoe spannend het hebben van een baby was, of hoe nervewracking.
Toen het tijd was om naar het ziekenhuis, Jim was wit-knuckling het stuurwiel en uitwijken over tussen de rijstroken. Je raadt het al: we kregen meer dan getrokken door een politieagent. Het was zijn eerste nacht op plicht en sinds Jim was onsamenhangend mompelen, gaf ik de officier van de informatie die hij nodig had door te wijzen op mijn uitstekende buik. Hij begon te zweten en zei: "Dit is mijn eerste nac