Hij leek een geweldige meid, op geen enkele manier onbeleefd, schijnbaar gelukkig, met een goed hoofd op zijn schouders.
De tweede ik sprak was Rachael. Ze was ook een zelf uitgeroepen "Emo Kid" en was 15, net beginnen de middelbare school. Ze had strakke jeans, hetzelfde kapsel, behalve dat ze brokken van kleur had. Haar nagels waren zwart geverfd en ze droeg een t-shirt, maar de hare was duidelijk. Ze liep in Vans en hoewel ze geen piercings had op haar gezicht, ze had meerdere in haar oren en één in haar mond. Hoewel ze deelde de modetrend van Rick, ze was heel anders.
Ze was erg teruggetrokken, rustig en niet veel te zeggen hebben. Ze deed dingen te delen over haar familie, maar niet erg positief. Ook zij vermeld dat haar ouders wisten niet veel over haar en ze voelde zich gemeden door hen evenals andere volwassenen in haar leven. Ze had een moeilijke tijd op school, omdat in haar woorden, "ze naar me kijken en oordelen me. Ze weten niet wie ik ben, wat ik wil, en ze negeren me zowel thuis als op school." Ze had goede dingen te zeggen over haar vrienden die ook waren "Emo Kids".
Toen ik vroeg haar over praten of interactie met haar ouders zei ze dat ze er meestal niets met hen te delen. In plaats daarvan schrijft ze gedichten en teksten voor de liedjes, die sommige, maar niet alle, zijn over zelfmoord. Maar ze laten weten dat ze nooit had geprobeerd zelfmoord te plegen, noch was de gedachte ooit vermaakt. Als ons gesprek bleef ze liet me een aantal van haar geschriften en ik was bedroefd omdat ze waren donker en leek te zijn geschreven uit haar depressie.
Ik later vroeg haar wat dingen anders voor haar zou maken en ze zei "voor mensen om me te begrijpen"
Het internet gaf mij informatie over hun stijl en muziek.; alsmede de kenmerken van de typische "Emo Kid", maar het was algemeen. Wat ik deed erachter was wat ze geïnteresseerd zijn in verschilt per persoon. Zowel Rick en Rachael hun leven als "Emo Kids", maar dat maakt ze niet anders dan u of I. Het betekent ni