Retro Video Game Review: Road Runner (Nes)

aarbare tracks, maar is niet bepaald spectaculair algemeen. Dit kan verdedigbaar zijn, maar, gezien het feit dat de wendbare gameplay betrokken vereist de kleine karakter sprites dat, hoewel herkenbaar, dan geen indrukwekkende detail. Een interessante opmerking over visuals van deze titel is de openlijke gebruik van de cross-haren Tengen logo duidelijk zichtbaar op het scherm opening credits, wat ongebruikelijk was zelfs voor Tengen lijn van games.

Sound

De gebrek aan muziek op de titel scherm is opzienbarend, samen met het gebrek aan geluidseffecten gehele met enkele uitzonderingen. De muziek is vrij goed, maar niet origineel; het gevormd voorafgaande bekende samenstellingen, zoals het gebruik van de Finale gedeelte van de Willem Tell ouverture. Hoewel dit een geschikte keuze, het is nauwelijks representatief is voor video game samenstelling en in plaats daarvan is een afgezwakte 8-bit versie van een klassiek stuk.

Originaliteit

Met de enemy- vermijden, post verzamelen, high-score, doolhof-achtige gameplay, de Road Runner video game voor de NES houdt zeker arcade-klassieke elementen intact uit voorbeelden als Pac-Man. Of dit is nobel of goedkoop is aan de toeschouwer, maar misschien de enige echte bron van creativiteit te vinden is de implementatie van Acme apparaten die Wile E. Coyote komt over dat zijn patroon-gebaseerde beweging veranderen.

Anders is de algehele gameplay is saai, waardoor er weinig ruimte voor replay waarde of de kleurrijke karakterisering dat het bronmateriaal, Looney Tunes, zo populair maakte. Deze meep-meeps slechts een en een half sterren van de vijf.

Voor categorische beoordelingen van andere NES video games, waaronder licentie titels, check NintendoLegend.com.