Overall Rating: 3.5 /5 Sterren
In de leeftijd waarop Nintendo zet bepaalde beperkingen op externe ontwikkelaars het creëren van alternatieve gaming keuzes voor de Nintendo Entertainment System (met dank aan de ondergang van Atari , die was veroorzaakt door ongebreidelde ontwikkelaars haasten sub-par-titels op een reeds overstroomd markt), was er een bescheiden bedrijf genaamd Tengen dat games met grappige uitziende cartridges uitgebracht. Deze titels, inmiddels legendarische, waren vaak klassieke en eigenzinnig, met een twist op de oude Nintendo-formule.
Een van deze spellen was RBI Baseball, een sport simulatie met eenvoudige gameplayer, vlekkerig graphics, en de keuze van de werkelijke Major League Baseball teams met de dan geldende roosters. Op het eerste gezicht leek het een minder glanzende versie van andere honkbal titels beschikbaar. Maar, belangrijker nog, was het leuk?
Graphics
Hoe ver zijn we gekomen in de video game universum! Dit spel was zeker niet de nadruk op haar uiterlijk, die verre van spectaculair waren.
De spelers waren meer als Russische pop beeldjes zonder waarneembare handen; alleen knoppen en noppen voor handen en voeten. Ze niet lopen over het veld; eerder, gleed ze over het scherm, in een twee-frame animatie die elke seconde ingeschakeld. Hoewel sommige van de details waren komische (de manier waarop een speler huiverde toen ze maakte een fout), over het algemeen, graphics waren natuurlijk niet de kracht van deze titel.
Sound
De originele soundtrack was pakkend en spot-on perfect, het instellen van de stemming voor een luchthartige spel van hardball.
De in-game geluidseffecten waren snel, scherp, en montage, zelfs als er niets helemaal speciaal. Het was het soort geluid dat parallel aan goede film special effects was: Zo goed, je nauwelijks merken, en het past recht in
Innovatie
Baseball spelletjes had zeker al eerder gedaan, zelfs. met een MLB-licentie. Alle RBI Baseball deed was zijn eigen unieke draai aan de sportwereld.
Replay Waarde
Ondanks al zijn eenvoud, RBI Baseball leek te slijpen op de precieze formule die nodig is voor een concurrerende, all- out fun twee spelers wedstrijden.
Hoewel spelen tegen de computer (met inbegrip van een season mode) waren redelijk, de fysica van het spel waren smal en met genoeg spelen, de AI was voorspelbaar en eenvoudig te verslaan.
Maar tegen de mensenhandel, waar beide zijden benut hun unieke toonhoogte keuzes, creativiteit en-base running