Opgroeien met Kerstmis in Noord-Georgië was een heel bijzondere tijd voor mij. Mijn broer en ik zijn opgevoed door onze grootouders en hoewel het was nooit echt beschouwd als een familie kerst traditie, elk jaar hebben we dezelfde dingen. Ongeveer twee weken voor Kerstmis, mijn grootouders, zou mijn broer en ik alle laden in mijn grootvaders Dodge Van en ga naar de Elijay Mountains voor de dag. We zouden kopen verschillende soorten fruit, zoals appels, bananen, sinaasappels, grapefruits en noten.
We zouden kopen verschillende soorten snoepjes zoals Sugar Peppermint Sticks, Orange Slices en Mint Drops. Na een hele dag in Elijay winkelen voor deze items, zouden we naar huis ga. De volgende ochtend zouden we vroeg wakker en beginnen met het scheiden van de vruchten, snoep en noten even in honderden papieren zakken. Zodra dit is afgerond, zou mijn broer en ik een notitie die Vrolijke Kerstmis wensen te schrijven. Deze zakken werden verspreid onder alle mensen die kerk woonden met ons en ook voor iedereen die we wisten dat ziek was of niet in staat zijn om hun huizen te verlaten.
We zouden rijden rond op zoek naar mensen die op straat leven; deze mensen kregen zakken en ook uitgenodigd om te besteden kerst bij ons in onze kerk. Toen mijn grootvader overleed enkele jaren geleden zijn we gestopt met het maken van de fruit tassen, maar ik was een volwassen vrouw dan met kinderen van mijn eigen en wilde mijn kinderen te leren de vreugde van het geven met kerst zonder iets terug te verwachten.
Ik begon het kopen van alle dekens gedurende het jaar, vooral als ik ving hen op de verkoop, als ik kon niet veroorloven om mijn kinderen alleen opvoeden en spenderen honderden dollars in een week voor dekens. Een paar dagen voor kerst zouden we koekjes bakken en koken een grote pot zelfgemaakte chili. We zouden dan te laden onze dekens, onze koekjes, en onze chili in mijn busje. We zouden al deze items te distribueren naar de daklozen vonden we op straat. Op sommige momenten, zou onze geschenken tranen in de ogen van een persoon te brengen.
Ze waren allemaal zo blij om een warme maaltijd en zelfgemaakte gerechten te hebben. Het maakte ons Christmases.
Mijn oudste dochter is nu gegroeid met kinderen van haar eigen en hoewel ze niet kopen van de dekens per jaar. Tot op de dag, doet ze koken een pot zelfgemaakte chili en verdeelt het aan de daklozen in haar woonplaats.