Herdenking Voor een dakloze Person

om te gaan. Hij zou zweren met de beste van hen, verwante Pamela, maar een of andere manier je nooit werd beledigd. Hij was een goede man. Hield om verhalen te vertellen, Ed commentaar over zijn schouder. Hij hield ook zijn koekjes [cookies]. We moesten cookies uit voor hem, vervolgde Pamela. Maar zijn grootste liefde was voor zijn hond, Lucy, die in de slaapzak met hem geslapen. Pamela afgedwaald over de behoeften van de daklozen, van wie sommigen blijven in de kou de hele winter te spreken. De straathoekwerkers Zorg ervoor dat ze extra slaapzakken.

Als het erg koud is onze nummers gaan in de winter onderdak, zei ze. Maar een aantal van hen zal nooit, nooit binnen te komen. We gewoon zorgen dat ze warm te houden, dat ze niet bevriezen. Degenen die dreigen te bevriezen, de alcoholisten als Chuck, zijn de meest kwetsbare bevolkingsgroepen. En vooral als ze te verbergen, zei Pamela met ontzetting. De meeste, zoals Chuck, blijf uit de camping zo lang als ze kunnen.

Het was de kanker die Chuck en de mensen kregen in zijn herdenking waren allemaal in de buurt en dierbaar hem en had verzorgd voor hem op het einde, evenals anderen die dakloos arbeiders waren. Overgenomen uit de straat Mensen: Case Histories van de daklozen, www.gratitudepress.com