Er lijkt een aangeboren verlangen naar oorlog, zelfs in de zogenaamde 'moderne' mens. Inderdaad, kijk naar de wereld van vandaag en hoe veel van de huidige oorlogen gaande zijn, en je zult zien hoe ver we zijn op echte vrede. Pathetisch, dat laatste verklaring geldt voor bijna elk moment in de geschiedenis, ongeacht wanneer je dit leest. Nogmaals, dit gaat terug tot het feit dat we meer onze 'primitieve', survival-gedreven, vechten of vluchten hersenen worden geregeerd dan onze redelijke en intelligente 'moderne' hersenen.
Elke sport spel is als een kleine oorlog tussen stammen, met een doel en een verklaard overwinnaar. Maar er is een belangrijk verschil; In tegenstelling tot oorlog, niemand heeft om te sterven in de sport. Een van de redenen gaat om een spel is spannender dan het kijken naar het op tv is dat er een soort van energie die bij zoveel mensen bij elkaar te krijgen en de wortel voor een oorzaak. Je zou zelfs kunnen vergelijken het aan een mob mentaliteit.
We hoeven niet verder dan onze eigen stadions, waar pandemonium is uitgebroken uit protest om een gesprek of in de viering van een overwinning te kijken. Sport sterk beroep op de gaming en strijd instincten van humans.And sinds onze moderne leven niet langer een echte fysieke gevaar bevatten en al onze basisbehoeften worden onmiddellijk verzorgd, hebben we nu een leegte die moet een of andere manier worden ingevuld, onze primitieve brein genomen verwacht het. Sport past het wetsvoorstel. Het geeft ons de illusie van de werkelijkheid, waar er geen gevolgen.
Het geeft ons de illusie van de strijd, oorlog, overwinning en nederlaag, zonder de gevolgen. En het geeft ons de illusie van een kind weer, zelfs als het allemaal temporary.You mag niet van sport helemaal niet, maar we zijn allemaal een heel kinderlijke binnen. We verlangen naar een bepaald niveau van het drama in ons leven. En we zijn allemaal voortdurend beïnvloed door onze primit
0 Wor…