Een popster wie verwende driftbuien vervreemd degenen die hun songs 2 jaar geleden schreef voor hen heeft iemand anders bereid is om blijken een nummer gevonden en patches samen een nieuw album, dat raakt de top vijf is eveneens genoemd een comeback. Maakt het uit dat de muzikale wereld heeft geen last van hun verlies? Dat zonder hen de radio was een beetje leuker? Waarschijnlijk en blijkbaar eigenlijk niet.
Heeft niet iemand lang genoeg om te worden gegaan te missen voor het maken van een comeback? Een echte comeback is een zeldzaam ding en voorbeelden kan waarschijnlijk worden gerekend op cijfers zonder het verwijderen van je sokken. Wanneer een artiest of act die gedefinieerd en geïllustreerd hun gekozen medium verdwijnt in het kielzog dat ze gemaakt en eindigt in het 'Waar zijn ze nu?' bestand het genre wordt gekenmerkt door hun afwezigheid.
Of het nu drugs aangewakkerd, hamburger aangewakkerd of zelfs veroorzaakt door antisemitische opmerkingen, de val van een groot kunstenaar is een trieste zaak. Gelukkig maar, als ze echt groot kunnen ze een goed uitgevoerd comeback beheersen. De eerste van vele dingen te doen, Elvis Presley was de eerste die een grote comeback te maken. Na het branden in de geest van de jeugd van de wereld in de jaren 1950, Elvis was worstelen in de jaren 1960.
Een ommekeer in het Amerikaanse leger had de angel uit zijn staart genomen en zijn manager hem in zoveel films van weinig tot geen succes dat de koning werd gezien als een relikwie doorstoken. In 1968 kon hij niet eens een top 40 single in de VS en dat hij zes jaar voorbij zijn laatste nummer een enkele was. Ongelukkig met zijn carrière en voelen de dreiging van nieuwe muzikale trends - de Beatles werden hoge rijden over de hele wereld - en zelfs Tom Jones, Elvis was aanvankelijk terughoudend toen zijn manager Colonel Tom Parker tekende hem tot een 'Special' op NBC.
Presley's uit te voeren manager bedoeling de uitzending om niets meer dan de Koning zingen een paar kerstliederen, maar regisseur zijn Steve Binder had a