De Duitse historicus van de muziek, Virdung, schrijven in 1511, beschrijft de pauken van zijn tijd. Hij tekent zelfs een aantal foto's van hen die erg lijken de moderne pauken. Ongeveer honderd jaar later, Praetorius, een andere Duitse historicus van de muziek, praat over de pauken; en dat doet de Fransman Mersennus, schrijven in 1627. Deze oude pauken waren halfronde en had de huid hoofden uitgestrekt over de top door hoepels, die werden gehouden in plaats en aangescherpt door aanpassing van schroeven rond de rim.
Kettledrums afgestudeerd aan het leger en de militaire band in het orkest in de tijd van Lully en werden vaak gebruikt door hem en andere Franse componisten uit de zeventiende eeuw. Al in 1713 pauken was populair geworden in Duitsland, voor Johann Mattheson, Hamburg, componist en muzikaal gezag, het schrijven van de muziekinstrumenten van zijn tijd, zegt dat de pauken werden vaak gebruikt in zowel de kerk en opera. Deze zegt werden gebruikt in paren en zijn afgesteld 4 een uit elkaar, een praktijk die al vele jaren. Handel wist pauken, het gebruik ervan in zijn 'Water Music.
" Bach ook gebruikt ze, net als Haydn en Mozart en alle andere grote meesters die later kwam. Deze vroege pauken of tympani, zoals ze nu worden genoemd, werden met de hand afgestemd en werden geworpen in C en G, de tonica en dominant van de belangrijkste waarin de muziek werd geschreven. De grote ketel werd afgestemd op de G onder de C, terwijl de kleine ketel werd afgestemd op de C, waardoor ze een 4 apart. De reden voor deze omkering was grenswaarden van de instrumenten.
Wanneer de tonica was gegeven aan de grote ketel en dominant kleine ketel, de dominante zou hebben over het algemeen hoger dan compass kleine ketel. Daarom werd de tonic aan de kleine ketel, en de dominante octaaf hieronder gegeven aan de grote ketel. Pauken werden behandeld meestal als militaire instrumenten, want zij waren bijna nooit mogen spelen, behalve met de trompetten, in marsen, ouvertur