Mijn eerste reactie op de financiële crisis is aan de verantwoordelijken van de bedrijven die we zien op het nieuws dagelijks schuld. Dit geldt ook voor CEO's van multi-miljard dollar banking bedrijven die opgezogen enorme bonussen, de hypotheek makelaars die aan gelogen of misleid klanten, en de toezichthouders die de andere kant op keek, terwijl de wielen waren vallen.
Zijn het niet de mafkezen die ons kwam in deze puinhoop? Ik vraag me af, "Eerlijk gezegd, hoe kan de gemeenschappelijke persoon worden verwacht te blijven investeren in de toekomst? Hoe houden we zetten zuurverdiende belasting in het systeem en stort geld in onze pensioen rekeningen alleen te worden geplast weg op arme beleggingsstrategieën en reddingsoperaties voor bedrijven die niet zijn het juiste te doen de hele tijd? "Deze bedrijven werknemer dezelfde mensen die blijven herhalen de mantra: "Maak je geen zorgen dat uw beleggingsportefeuille de helft van zijn waarde heeft verloren.
Stok met het voor de lange termijn. "
" Waarom doen ze dit blijven zeggen? "Vraag ik. Is het omdat ze eigenlijk zorg over hun investeerders? Of is het gewoon zo dat ze kunnen meer van ons geld krijgen om hun bonussen te betalen, kopen hun zakenvliegtuigen, en rack up extravagante onkostendeclaraties? Hebben we veel keuze, maar om "stick it out" nu? Hoe zit het met de mensen die moesten "stick it out" voor de laatste dertig jaar en waren klaar met pensioen te gaan? Nu moeten ze "stick it out" nog tien of vijftien jaar.
Maar ik ben niet naïef.
Ik geloof ook dat we als samenleving een groot deel van de verantwoordelijkheid moet de schouder als het gaat om de situatie waarin we ons nu bevinden. We kunnen niet alleen anderen de schuld voor deze puinhoop. We hebben een goede harde kijken naar onszelf. Dat is waar mijn vertrouwen in de Amerikaanse samenleving heeft gewankeld. In de afgelopen tien jaar heb ik keek naar dit land blindelings struikelen in de tech-zeepbel en nu hebben we halsoverkop geploegd in de onroerend goed bubble /kredietcrisis. Men begint de vraag of de samenleving ooit zal beginnen te leren van haar fouten.
Het verslaan van om naar te kijken mensen rukken tot dure huizen, bankieren hun hoop op een hoge rente leningen die ze niet begrijpen en stabiel thuis waardering, opladen onbevreesd vooruit terwijl racking up creditcard schuld als ze de aankoop van nieuwe auto's en flatscreen televisies.
Het doet me denken aan het vee op hol geslagen naar de rand van de afgrond. In dit ge