De vier stappen van Encouragement

Als je ziet dat iemand wordt afgeraden - of het nu een werknemer in uw bedrijf of een familielid - uw eerste instinct zou zijn om advies te geven of aan te bieden een oplossing. Je kan zelfs het gevoel dat je verantwoordelijk voor het juichen hen bent. Maar dit soort reacties zijn meestal niet nuttig of verwelkomen op een moment als dit. In plaats daarvan, als je echt wilt een bemoediger zijn, bestrijken deze vier stappen.

Begin met luisteren. Nodig de persoon open te stellen door te zeggen iets als, "U lijkt niet als jezelf vandaag.

Wil je erover praten?"

Als ze drukt haar gevoelens over de situatie, niet bekritiseren of te evalueren. Geef gewoon je volledige, onverdeelde aandacht en controleer of je begrijpt wat ze probeert te zeggen.

In stap twee, je de persoon te bevestigen. Als er iets misgaat, mensen zichzelf vaak de schuld en verliezen zelfvertrouwen. Zij aanblik van wat ze in staat zijn tijdelijk verliezen. Dit is uw kans om de persoon van haar persoonlijke sterktes herinneren, degenen die haar zullen krijgen door middel van deze uitdaging.

Herinner haar obstakels ze voordat geconfronteerd in even moeilijke situaties -. En wat ze deed om te slagen

Daarna AANBOD PERSPECTIEF, de derde stap. Wanneer mensen worden ontmoedigd, richten zij zich op de negatieven. Om een ​​evenwichtig, realistisch perspectief herstellen, erkennen de negatieven, maar herinneren aan de persoon die de situatie heeft ook voordelen, kansen en andere positieve kanten. Wijst deze uit is nuttig, omdat de positieve punten zijn echt.

De laatste stap is de ondersteuning. U herinnert de persoon die ze niet hebben om het alleen te doen.

Laat haar weten dat je zal er voor haar, en vragen wat ze nodig heeft van u nu. Dit houdt je van het maken van veronderstellingen over de aard van de steun die het meest nuttig zijn om dit bepaald individu zou zijn.

Een van mijn twee zakelijke partners, Paula, was ooit op langere medisch verlof. Ik geabsorbeerd het grootste deel van haar verantwoordelijkheden tijdens die twee maanden. Soms vond ik mezelf steeds angstig en ontmoedigd uit het extra druk. Mijn andere partner, Denny, werkt in een andere staat en kon niet helpen met de meeste van deze dag-tot-dag taken.

Maar hij was mijn aanmoedigt.

Op een dag, toen ik voelde echt overweldigd, ik vertelde Denny hoe moeilijk het was om alles te jongleren. Hij vroeg me om te praten over wat mij dwars. Na het luisteren zonder onderbreking, erkende hij dat wat ik deed was