De essentie van de grote asbest
bang is geweest dat het echt gevaarlijke eigenschappen van de amfibolen zijn geprojecteerd op witte asbest, die in gefabriceerde vorm, vormt geen meetbare risico voor de gezondheid welke (zoals elke stof, zoals meel, chrysotiel
is alleen gevaarlijk als werknemers worden blootgesteld aan zijn ruwe vezels in zeer hoge doses).
Het alarm via asbest
begon in de vroege jaren 1960 toen een veel hoger dan normaal sterftecijfer werd ontdekt in de Amerikaanse scheepswerf werknemers die waren blootgesteld aan zeer hoge concentraties van amfibolen (blauw en bruine asbest, vanwege hun zuur-resistentie, werden uitgebreid voor isolatie in scheepsbouw). Asbest-overmaat-inhalatie-gerelateerde ziekten kunnen manifesteren in een mens na 15 tot 20 of zelfs 30 jaar na de eerste blootstelling.
Vooral toen bleek dat de fabrikanten al lang onderdrukken van het bewijs van de schade toegebracht aan de werknemers, leidde dit tot een snel groeiende lawine van schadeclaims.
En het was op dit punt dat de verwarring tussen de verschillende vormen van asbest ingeslopen, een fundamentele fout die de advocaten en meer alarmerende wetenschappers deed niets te ontmoedigen.
Aan het einde van de 1980 deze stijgende schadeclaims werden steeds een grote bedreiging voor de wereldwijde verzekeringsbranche (in de vroege jaren 1990 brachten ze Lloyds of London op de knieën).
De paniek over asbest was nu zo groot, dat in 1989 de Environmental Protection Agency (EPA) geprobeerd om het gebruik ervan helemaal te verbieden in de Verenigde Staten, maken geen onderscheid tussen amfibolen en chrysotiel.
In 1991 heeft de federale rechtbanken omgekeerde het voorgestelde verbod op witte asbest, waarin staat dat, op de eigen gegevens van de EPA's, het was waarschijnlijk veel minder doden dan 'de inname van tandenstokers' veroorzaken.
Door nu echter de paniek had aanleiding gegeven tot twee afzonderlijke commerciële oplichting, beiden enorm lucratief.
De eerste werd gerund door de compensatie advocaten, die inmiddels honderdduizenden vorderingen, de overgrote meerderheid van die, zoals uiteindelijk ontstond, waren nep had gebracht (een gevierd bloot in Fortune Magazine noemde het 'de $ 200 miljard gerechtelijke dwaling' ).
De andere zwendel werd uitgewerkt door
com & HP Shopping Websites: Wat zijn …