Deze machine werd bekend als ENIAC (Electrical Numerical Integrator en Rekenmachine) De grootte van ENIAC de numerieke "woord" was 10 decimale cijfers, en het zou twee van deze nummers met een snelheid van 300 vermenigvuldigen per seconde, door het vinden van de waarde van elk product uit een vermenigvuldiging tafel opgeslagen in het geheugen. ENIAC was dus ongeveer 1.000 keer sneller dan de vorige generatie van de relais computers. ENIAC gebruikt 18.000 vacuümbuizen, ongeveer 1800 vierkante voet vloeroppervlak, en verbruikt ongeveer 180.000 watt aan elektrisch vermogen.
Het was ponskaart I /O, 1 multiplier, 1 divider /vierkante rooter en 20 adders met decimale ring counters, die diende als adders en ook als snelle toegang (0,0002 seconden) lezen-schrijven registreren opslag. De uitvoerbare instructies die een programma werd opgenomen in de afzonderlijke "eenheden" van ENIAC, die tezamen werden aangesloten op een "route" voor de informatiestroom te vormen. Deze verbindingen moest worden overgedaan na elke berekening, samen met voorinstellen functie tafels en schakelaars.
Deze "Wire uw eigen" techniek was lastig (voor de hand liggende redenen), en met slechts enkele speelruimte kon ENIAC programmeerbaar worden beschouwd. Het was echter efficiënte behandeling van de specifieke programma's waarvoor zij waren ontworpen. ENIAC is algemeen aanvaard als de eerste succesvolle high - speed elektronische digitale computer (EDC) en werd gebruikt van 1946 tot 1955. Een controverse ontwikkeld in 1971, maar over de octrooieerbaarheid van de fundamentele digitale concepten van ENIAC, de claim wordt gemaakt dat een andere natuurkundige, John V.
Atanasoff (links) was al in principe gebruikt dezelfde ideeën in een eenvoudiger vacuüm - buis apparaat dat hij had in de jaren 1930, terwijl aan de Iowa State College gebouwd. In 1973 vond de rechter in het voordeel van het bedrijf met behulp van de Atanasoff claim. The Modern opgeslagen programma EDC Gefascineerd door het succes van ENIAC, de wiskundige John Von Neumann (links) toegezegd, in 1945, een abstracte studie van de berekening waaruit bleek dat een computer een zeer eenvoudige, vaste fysieke structuur moeten h