Problemen van de locatie Scouting

Permits, de vloek van elke filmmaker, van amateur tot professional, zijn schijnbaar onmogelijk te vermijden. Afgezien van de verzekering, locatie /schieten vergunningen bezetten het grootste deel van de juridische kwesties als het gaat om het productieproces, en dat omvat ontelbare hoeveelheden papierwerk. Dit is de tweede meest zorgwekkende aspect aan filmmakers, waar de eerste van hun angsten komt voort uit het houden van een ordelijke shoot. Maar niet alle locaties nodig massale hoeveelheden papierwerk. Het kan worden beteugeld, zo niet regelrechte vermeden.

Het enige dat nodig is een beetje gezond sense.Before toelaat, waren er toestemmingen. Alle filmmakers vereisen een zekere mate van toestemming van hun onderdanen /locaties, en deze toestemming wordt geleverd in de vorm hetzij in vergunningen of toestemming. De omvang en ernst van de shoot bepaalt de vorm van toestemming. Ja, filmmakers kunnen altijd vleugel het guerilla stijl, en zonder voorafgaande toestemming; maar soms een dergelijke tactiek kan onnodig riskant. Vergunningen kunnen risico's weg te nemen, of in ieder geval kunnen de meeste juridische angsten verlichten.

Maar: administratie, papierwerk, papierwerk. Als de shoot is relatief kleinschalig en tam, met nul gevaarlijke stuntwerk, dat is dan alles wat nodig is, is een beetje persoonlijk toestemming. Deze toestemming moet bij voorkeur afkomstig zijn van de manager of owner.Because wanneer filmmakers schieten buiten hun thuisbasis, twee variabelen bepalen het gemak van de productie: de publieke goedkeuring en legalities.

Personal toestemming van de locatie eigenaar ten minste aan een van de belangrijkste eisen die zal zorgen voor een soepele shoot (niets is meer opdringerig dan te stoppen met schieten vanwege een boze grondbezitter). Juridische zaken meestal alleen achterzijde hun lelijke kop toen de shoot zelf wordt groter dan het leven, of slecht beheerd. Als een film ooit is geschoten op locatie in het publieke oog, en zonder wettelijke goedkeuring, dan is de filmmaker moet erkennen dat hij /zij is alleen in staat om te schieten omdat het publiek goedkeurt door anonieme consensus.

Dit betekent dat een guerilla-stijl shoot alleen kan blijven bestaan ​​als niemand in het publiek beslist om actie te ondernemen. Shove een camera in hun gezicht, of ongemak ze in een offensieve manier, zou een productie obstakel spellen. Wettelijke rechten, vaker wel dan niet, aan hun kant. Met andere woorden, de bal in hun court.Adopt een "open deur beleid"