Om terug te komen op de vraag wie de grotere verantwoordelijkheid aan hun einde van het contract, de koper of verkoper te handhaven, zijn er eigenlijk twee basiscomponenten bij het beantwoorden van die vraag. Men is vrij eenvoudig: de overeenkomst zelf moet spellen. De andere is niet zo eenvoudig. Het heeft te maken met de jurisdictie je in en de wetten die van toepassing zijn op bepaalde soorten contracten, zoals consulting contracten en onafhankelijke contracten.
Ten aanzien van de overeenkomst zelf, moet duidelijk omschrijven wat beide partijen geacht worden te doen om de nakoming van de overeenkomst te waarborgen. Dus, in de mate dat de voorwaarden voor de koper en verkoper in het contract zijn ingesteld is de mate waarin de ene of de andere heeft de verplichting om de voorwaarden van het contract te voldoen. Een eenzijdige contract voor zowel koper of verkoper, zelfs met betrekking tot de raadpleging van contracten, zal de uitvoering van het contract een eenzijdige aangelegenheid te maken.
Het is de reden waarom alle goede contracten te voorkomen dat een dergelijke samenloop van omstandigheden. Sterker nog, een deel van het doel van een goed contract is ervoor te zorgen dat zowel de koper als de verkoper tevreden zijn zodra het contract is voltooid en dat eventuele problemen mogelijk in de nakoming van de overeenkomst worden vermeden. Met andere woorden, terwijl een opdracht kan worden gezien als een instrument waarmee anderen worden gedwongen voorwaarden voldoen, idealiter moet ook worden beschouwd als een instrument van goede klantenservice.
Goede consulting contracten en onafhankelijke contracten bieden een omgeving waar zowel de koper als de verkoper meer vertrouwen in dat hun doelen voor de uitoefening van het contract zal worden voldaan kunnen voelen. Dat is wat een goede overeenkomst uiteindelijk moet volbrengen. Hebben verklaard dat een aantal van de meest slim en wederzijds voordelige contracten in de wereld niet zou kunnen bereiken wat je denkt dat ze zou kunn