is religie in een of andere manier noodzakelijk zijn voor de moraal van de moraal? Is het ook nuttig als niet nodig? De kwestie zal ik bespreken heeft betrekking op het verband tussen religie en het nut van de godsdienst met betrekking tot de moraal. Eerst zal ik het verband tussen religie en moraal te dekken; tweede, ik zal het nut van religie in morele maatstaven onderzoeken; derde, zal ik beweren; dat hoewel religie is nuttig bij het vaststellen van de goede zeden of de goede zeden is het niet nodig.
Tot slot, zal ik bewijzen dat er geen behoefte aan religie in het oog voor het bestaan van de goede zeden. Er zijn een aantal schijnbaar geldige argumenten voor de noodzaak van religie om de moraal in de samenleving te behouden. Als we specifiek spreken over 'Bible Principles' vermeld in de gemeenschappelijke bijbel voor de christelijke religie en doceerde aan de christelijke kerken, kunnen mensen zeggen dat deze leringen geven een standaard voor vereist door God goed te zijn morele acties. Inderdaad deze leringen zijn geldig en bruikbaar in een morele samenleving.
De lessen in de Bijbel leren de maatschappij elkaar respecteren en elkaars levens en eigendommen te houden in hoog aanzien. De redenen voor het volgen van deze richtlijnen zijn ingegeven door de dreiging van de hel vuur en zwavel, de eeuwige verdoemenis, en hun 'eeuwige leven', die straffen zijn verliezen geen ware gelovige neemt licht. In werkelijkheid, de bereidheid om een godsdienstonderwijs volgen komt uit een morele standaard te willen goed te zijn. Deze norm komt en aangeboren natuur en ook het leven ervaringen, die onze morele gedachten voor het goede vorm.
Voor een persoon om geïnteresseerd zijn in de leer van de theïst potentiële zijn, zou hij of zij aan de wens goed (morele) te zijn. Het verlangen om goed zou, zeker, moet eerst komen zijn. Als hij geen verlangen om te leren wat goed is en goed te zijn, dan zou hij niet deelnemen aan dit soort groep helemaal. Er is een gemeenschappelijke grond die een atheïst en een theïst aandeel, beide hebben een eigen set van morele normen die zij volgen. De motivatie van deze normen komt van de oorzaak en gevolg van de acties.
Bijvoorbeeld, een atheïst of theïst weet of ze stelen ze een soort van straf riskeren. De motivatie om goed te doen kan komen van God, rechtshandhaving, schuldgevoel, of standpunten van hen de samenleving. Moraal worden gedreven door het geloof van een persoon in wat goed of fout is. Deze overtuigingen worden vastgest