lees ik The Economist voor zijn fijne schrijven. Ik ga recht voor Kal cartoon, de beste politieke in mijn mening, gevolgd door de RIP, op de rug redactionele pagina, altijd goed gedaan. De zuivere financiële artikelen zijn mij een raadsel. Ik geniet van het scannen en het kiezen van een paar overzichten over verschillende landen en soms, hun lenghthy thema's in het midden zijn heel informatief. Hun boekbesprekingen zijn niet te vertrouwen, maar ik heb hit op een paar goede boeken in de afgelopen jaren.
Time Magazine vroeger veel van deze kwaliteit te hebben.
Ik vermijd The New Yorker. Ik had altijd een afkeer trivia a la
The Nation is een constante. Het boek en de film artikelen zijn eerste prijs, hoewel ze soms overdreven analytisch
Ik kan niet Dissent meer lezen -. Te dicht. Hun Reviews Book kan zeldzame edelstenen bloot.
Data is overweldigend. Men moet het kaf van het koren te filteren. We lijden vandaag van acute oneindige informatie-overload.
De Energy betrokken bij dit proces van onderscheiding is enorm verwant aan het vermijden van je vijanden, houden enorme scheten in het openbaar, of als het beste voorbeeld, die de deur voor de kleine oude dame vandaag geïrriteerd.
Dit zijn mijn belangrijkste informatiebronnen, sparen de plaatselijke kranten, CNN etc.