Het is niet zo dat er geen mannen en vrouwen van integriteit en eer in India. Er zijn honderden duizenden van hen; en ze bestaan in alle lagen van de samenleving. Helaas, voor onze politici, zij houden dezelfde waarde als een ongeletterde arbeider, of zelfs een gewone crimineel. De fout ligt bij ons stelsel van algemeen kiesrecht.
Onze grondleggers geen twijfel had nobele bedoelingen toen ze voorgesteld dat de stem van elk Indische gelijke waarde zou hebben; en dat elke aanmerking Indiase recht zou hebben. Misschien in hun idealistische vurigheid, zij over het hoofd gezien de realiteit dat er geen een India, maar meerdere. Elk wordt gedefinieerd en door factoren zoals armoede, kaste en regio gebonden; en ze hebben vrijwel niets gemeen met elkaar. Slechts een fractie van de bevolking van het land heeft de luxe van onafhankelijk denken en redeneren. De rest wordt volledig bezet gewoon proberen te overleven. Zij zijn bij uitstek gevoelig voor valse beloften en verwaarloosbare handouts, want als je niets hebt, kan zelfs een schijntje lijken als manna uit de hemel. Vanzelfsprekend is de tweede grotere groep is gericht en gekweekt door de politiek. Ze lippendienst bewijzen aan de zogenaamde elite, maar stiekem bespotten ons, want we zijn geen bedreiging voor hen. Sinds het einde van het tijdperk van getrouwen zoals Jawaharlal Nehru en Sardar Patel, die vochten voor India's vrijheid en op voorwaarde dat de eerste regering, de kwaliteit van onze "leiders" gestaag verslechtert. Niet dat het eerste lot was zonder gebreken. Nehru geïnstitutionaliseerde inefficiëntie en luiheid in de werking van de overheid ambtenaren en, met zijn irrationele partijdigheid voor het socialisme en de Sovjet-model, bijna failliet van de natie. Maar er was niet te ontkennen dat hij, samen met zijn kabinet collega's, was een man van integriteit en een oprechte wens om het lot van de mensen te verbeteren. Sindsdien heeft de omkoopbaarheid van de politieke klasse van India exponentieel toegenomen - en de minder gezegd over de notie van de openbare dienst, hoe beter. De reden is duidelijk. Hun streven naar politieke ambt is uitsluitend ingegeven door het voornemen om zo veel geld te verdienen als mogelijk in de kortst mogelijke tijd. Al het andere, zoals het onderhoud van de portfolio ze schijnbaar houden, is secundair. Dat is de reden waarom beslissi Dus wat als ze een lesbische?
De Afghanistan Papers & amp; ndash; Hoe de Usa vergoelijkt Pakistan & amp; rsquo; s Duplicity