Maoïsten worden ook gemarkeerd om personen van verschillende doorsneden, die mannen in de veiligheidstroepen, activisten van enige andere rivaliserende politieke partij en ook een aantal van de lagere-ranking kaders of leiders van de marxisten te vermoorden.
marxisten zijn ook alle voor geweld. In drie van de Indiase deelstaten, namelijk West-Bengalen en Kerala en Tripura, de CPIM geleid links fronten zijn aan het hoofd van de staat. In zekere zin is het CPIM is als een terroristische outfit vanaf het begin.
Op hun weg naar de macht veilig te stellen in de staten en op hun weg naar deze macht de marxisten hebben deze merken dat ze moordenaars en vernietigers van andermans eigendom kan worden genoemd gelaten behouden. Ze zijn gecrediteerd met een aantal massamoorden en genociden. Genocide na de genocide, van Snaibari tot Marichjhapi, van Chhoto Angaria tot Snuchpur en Nandigram verklaart dat een politieke partij wettelijk geregistreerd in India zeer verwerpelijk misdaad-records kunnen bezitten.
Net als elke andere communistische verscheidenheid van de wereld Indiase communisten te houden aan de mensen afhankelijk van hen te houden en om elke vorm van het vrije denken afkeuren. De CPIM herinnert ons 'Animal Farm' van Paul Orwel. Momenteel de achterban van deze politieke partij hebben veelal corrupte en geld-mongers geworden. Industriëlen van India en in het buitenland hebben geleerd dat deze elementen al hun doel zijn veranderd en dat ze zullen werken tegen elke revolutionaire ideeën of activiteiten.
De maoïsten zijn niet anders. Aderlating is hun favoriete spel.
Ze zijn waarbij ten minste één mens dag gemiddeld. Ze zijn het voeren van oorlog tegen de Indiase staat en ze besluiten te nemen in hun kangoeroe-rechtbank en gaan op het doden van iemand die ze tellen als vijand of klasse-vijand.
De marxisten en de maoïsten hebben andere gemeenschappelijke kenmerken. Geen van hen heeft enig respect voor de democratie. De marxisten weten dat er democratie in India in een grote mate.
Ze willen alleen maar om te profiteren van de bestaande democratische praktijken te nemen met het oog op het vastleggen
wat is vrijheid weer?