Voor de meeste van haar geschiedenis, Amerika werd beschouwd als een White Country gerund door White People. Dit gaf de Derde Wereld demogogues een nuttig platform. Elke kritiek op hun kakistrocracy of kleptocratie werd voldaan aan de hand van huidskleur. Dus, Robert Mugabe zou baden in het bloed van de witte kolonisten, zoals ze waren een minderheid en de veroordeling van zijn acties afkomstig was van wit Alle landen. Vandaar het feit dat hij de moord op mensen was niet het probleem. Afrikaanse leiders hebben vaak gekozen om te zien welke negatieve opmerking gemaakt over hun gedrag een kwestie van wordt veroordeeld door blanke mensen. Vandaar kon hij een menigte van half uitgehongerd semi-slaven om hem te steunen te krijgen. In het Caribisch gebied, Black Man Time was de basis reactie van degenen wier gedrag van dergelijke kaliber als de reactie van het Global Village provoceren. Toen kwam de verkiezing van Barack Obama. Kakistocricys, zoals Jamaica zijn nu in een dilemma. Ze kunnen de race-kaart niet spelen. Barack is zwarter dan velen van hen. Wanneer hun acties worden veroordeeld kunnen ze niet schreeuwen over 'blanke man'. Ze kunnen niet hun supporters zweep in razernij om hun anti-Amerikanisme te geven, voor een heleboel mensen zoals Barack Obama. Men zou gedacht hebben dat de uitnodiging voor een bezoek aan het Caribisch gebied en Afrika zou giet, en iedere ' land zwart 'zou zijn vrijwel smeken hem te komen. Grappig hoe weinig Zwarte landen de rode loper uitgerold. Natuurlijk is het woord 'grappig' wordt gebruikt als synoniem voor walgelijk. Als een lijk geeft ze een 'grappige' geur.
Afghaanse burgers op The Front Line