Rousseau & amp; rsquo; s Legacy & amp; ndash; De sociale Contract

We hebben allemaal gehoord van Jean Jacques Rousseau. Of we moeten hebben. Zijn visie op het ontstaan ​​van de samenleving beïnvloed alle westerse (en Oost) Europese natiestaten in de nasleep van de Franse Revolutie. Wanneer de terreur gepleegd door Robespierre en zijn volgelingen eindigde, alle sociale banden en de mechanismen van de vorming moest opnieuw worden gedacht, zelfs als slechts polemisch.

Hoewel velen beschouwd als de Geneefse filosoof die verantwoordelijk is voor een groot deel van de revolutionaire bloedbad te zijn, bleef hij een grote invloed in het politieke denken gedurende de 19 ^{e eeuw.}

Tegenwoordig liberalisme (duidelijk te zijn, deze gebruik ik term in de Europese manier, wat betekent dat iets een beetje zoals de Noord-Amerikaanse libertarisme) zou ondenkbaar zijn zonder Rousseau's theorie van het "sociaal contract". In zijn visie is de mens van nature goed geboren, maar verwend daarna door de maatschappij.

Die willen zien hoe groot samenlevingen waar opgericht en hoe ze een evenwicht tussen kracht en de wet kunnen handhaven, tussen macht en legitimiteit, Rousseau ontwikkelde een vreemde sociale genese.

Theorie van de filosoof zet het idee voort, dat in het begin de mens vrij was, eenzaam en tevreden met zijn leven. Echter, zijn behoeften snel bracht hem naast andere mensen en de samenleving moest ontstaan.

Dus, mensen verzamelden zich en ze gehecht aan een "contract", naar een "verbond" met zijn kin waarin ze allemaal samen hun vrijheid en koos onder de beperkingen van de algemene wil om te leven, de enige plek waar hun rechten kunnen vanaf nu worden beschermd.

Deze theorie toont een oppositie niet alleen in de richting van de oude filosofen als Aristoteles (we moeten kaal in het achterhoofd dat de Griekse denker geloofde man was natuurlijk een "sociaal dier" en dat deugd en vreugde kon alleen in een gemeenschap worden bereikt) , maar ook in de richting van christelijke kerkvaders zoals Augustinus.

Katholieke (en de oosters-orthodoxe) sociale denken kan nooit vreedzaam samenleven met een leer - zoals Rousseau -. Die de voorouderlijke zonde en de essentiële verval van de menselijke natuur ontkent

zijn meer moderne critici, vooral conservatieve en /of communistische gemeenschap, verwijt Rousseau zijn naïeve optimisme in de natuurlijke goedheid van de mens, een optimisme dat nauwelijks kon worden ondersteund nadat we al gezien hebben de wreedheden van de 20 ^{e eeuw.}

Na de Goelag, de Holocaust, de Khmer Rou