Wat hun eigen ervaringen tonen aan dat een hoge mate van economische groei niet kan worden volgehouden, tenzij twee eisen wordt voldaan. Men moet de werking van de staat kracht putten uit instellingen die in de plaats zullen blijven in de tijd. Deze instellingen hoeven niet te worden op basis van democratische structuren. Zij kunnen een deel van de semi-democratische (of semi-autoritaire) structuren zoals in alle vier wonder economieën van Azië was of zoals het geval is in China. Maar zij moeten een redelijke levensduur hebben. Twee, moet het systeem de burgerij toe te staan een stem in.
Zoals de econoom Albert O. Hirschman gewezen in een van zijn belangrijke werken op de ontwikkeling, niet toegestaan een stem die ongelukkig zal ofwel verlaat het systeem of breng het naar beneden. Ontevredenheid neergehaald de twee leiders, de eerste door de straat agitatie, de tweede tot en met de poll proces. Bangladesh is het derde voorbeeld van de zwakte van de staat en de gevolgen daarvan voor duurzame economische vooruitgang. Hoewel het land redelijk goed heeft gedaan, is er grote onzekerheid over de toekomst.
Sommige Bangladeshi analisten wijzen erop dat het land nog steeds in het reine met zijn identiteit te komen: is het een staat gecreëerd op basis van etniciteit en cultuur of op basis van religie? Er zijn voor de hand liggende problemen met beide suggesties. Als het gemeenschappelijke element is etniciteit zijn dan is er veel Bengalen die buiten het land, vooral in de Indiase deelstaat West-Bengalen. Als religie is het gemeenschappelijke element, waarom heeft het land te zoeken scheiding van Pakistan? De toestand in Zuid-Azië - India een uitzondering - is nog steeds in een vormende fase.
Veel hangt af van haar vermogen om te ontwikkelen als de regio gaat om een economisch succes.
De Census of te helpen, niet om hinder
Raad eens wie er wint? …