Het gevolg is dat de meeste theorieën op deze gebieden zijn nog steeds extrapolaties van algemene theorieën van menselijk leren en gedrag of uit het recente werk in de taal van de prestaties en de acquisitie. Dit wil niet zeggen dat er geen sprake is waardevol onderzoek op taalonderwijs. Maar bezig met de evaluatie van de verschillende lesmethoden en materialen is geweest, bijvoorbeeld, het gebruik van taal laboratoria, het gebruik van taal boren, de leer van de grammatica door verschillende methoden. Nu, dergelijk onderzoek is het moeilijk om te evalueren om twee redenen.
Allereerst experimenten in het taalonderwijs te lijden van dezelfde reeks problemen dat alle vergelijkende educatieve experimenten lijden. Het is vrijwel onmogelijk om alle betrokken factoren te controleren, zelfs als we weten hoe ze te identificeren in de eerste plaats, met name factoren zoals motivatie, voorkennis, geschiktheid, het leren buiten het klaslokaal, leraar prestaties. Dus ook de conclusies die moeten worden getrokken uit dergelijke experimenten kan niet, met vertrouwen, worden gegeneraliseerd naar andere pedagogische situaties.
De resultaten zijn, strikt genomen, alleen geldig voor de leerlingen, docenten en scholen waar het experiment plaatsvond. Ten tweede is het niet mogelijk om algemene conclusies te trekken over de psychologie van het leren van talen van "operationeel" onderzoek naar taalonderwijs. De ontdekking dat de leerlingen wel of niet te leren, of te leren beter of slechter, onder bepaalde voorwaarden, niet direct vertellen over het proces van het leren zelf. Het is waar het kan ons "ingevingen" die zou kunnen worden gevolgd door experimenten in het leren.
Zo kunnen we er rekening mee dat een lesmethode die opgenomen praktijk in vertaling geproduceerd leerlingen die beter in vertaling waren dan een methode die dat niet deden. Maar het resultaat van een dergelijk experiment in het onderwijs zou ons vertellen dat 'de praktijk', i