Het ding dat de meeste mensen in paniek raken over hun stuk stront lichamen is wat betrekking heeft op de top: hun haar. Of het nu de Constantia hippies met hun vlechten en is bang om ze te laten kijken meer "etnische" of de jonge Xhosa meisjes die hun Afros nemen en hun haar recht, die lijkt op de brilcremed kapsel van een 50's biker. Wij zijn voortdurend geobsedeerd door onze haren, terwijl het proberen om deze onzekerheid met woorden van minachting te verbergen. Ik kan echter gerust zeggen dat ik niet schelen.
Sinds ik een kind was ik had een dikke snel groeiende hoofd van haar, dat de afgunst van velen is geweest. En ik heb altijd geprobeerd om een kapsel dat ik graag te krijgen. Mohawk, tedboy, dreadlocks, surfer, oude school rocker en zelfs hoogtepunten. Ik vond ze allemaal. Maar ik hield niet van hen voor lang, en ik heb altijd keerde terug naar mijn favoriete kapsel. Wat bekend staat als de "kaaskop" of eigenlijk met geen haar op je hoofd. Dit was goed voor twee redenen.
Ik bespaarde geld op shampoo en ik kon het zelf doen, geen zorgen te maken over een aantal slimme ass homoseksuele me te vertellen hoe het eruit moet zien. Alsof hij weet wat het andere geslacht aantrekkelijk vindt. Zo kwam het dat op een bepaalde maandag mijn gedachten gingen naar het kapsel. Mijn haar was vrij lang geworden en was begonnen naar de hel piss uit me. Het kreeg in alles. Mijn ogen, mijn bier. Ik hield de oprichting ervan in brand terwijl de verlichting dingen. Ik vond het scheren het af, maar advies van de vrouwelijke vrienden leidde me te heroverwegen.
Waarom luister ik naar deze vrouwen is mij een raadsel, want als één van hen me eens op de hoogte "Het enige wat een vrouw wil weten is om te weten wat ze wil". Deze lijn van denken me gevonden in diverse unisex kapsalons in de noordelijke buitenwijken. Daar was ik scraggly 6,5 ft hoog kerel getooid in Taxi Violence shirt en kaas gekleurd jeans, naar een wereld waar woorden zoals "glinsterende" en "exfoliëren" dreef rond zoals plastic zakken in de wind. Ik was niet wat zou worden genoemd "GQ" of "metro seksueel".
Sommige lame saxofoon muziek gespeeld op een nauwelijks waarneembaar niveau, zodat er geen punters verstoren. De eerste soort negeerde mij of me onmiddellijk op de hoogte van hun extravagante prijzen net lop off stukken van haren uit mijn hoofd. Een zekere receptioniste keek me op en neer de manier waarop vrouwen doen als ze proberen om je te begrijpen dat ze een goede rechter van stijl, terwijl het d