Hoewel een van de oudste van de grootste wegen van de wereld, de Zijderoute verworven deze suggestieve naam relatief recent, de frase bedacht door een Duitse geleerde, baron Ferdinand von Richthofen, in de achttiende eeuw. Het was echter Chang Ch'ien, een Chinese reiziger die wordt gezegd dat de vader van de Silk Road zijn. Hij reisde, een eeuw voor de geboorte van Christus, naar het westen, waaronder Samarkand, Bokhara, Balkh en leerde van het bestaan van verre oorden zoals Perzië en Rome etc.
Een beetje misleidend naam, want niet alleen heeft deze grote karavaan route over China, Centraal- Azië en het Midden-Oosten bestond uit een aantal wegen, maar voerde ook een goede deal meer dan enkel zijde. De weg ging uit Ch'ang-an, hedendaagse Sian, en sloeg noord-westen, die door de Kansu gang naar de oase van Tun-huang in de Gobi woestijn. Verder passeren Jade Gate of Yu-mannen-kuan is gesplitst rond de Taklamakan woestijn met zowel de routes weer bij aan de voet van de T'ien Shan in Kashgar.
Het bleef vervolgens in westelijke richting, in de Pamir, het 'Dak van de Wereld' in het Midden-Azië, tot aan de Middellandse Zee via Khokand, Samarkand, Bokhara, Perzië en Irak. Er waren veel feeder routes. Een van deze belangrijke feeder wegen ontstaan uit het zuidelijke uiteinde van Yarkand die na het passeren van de Karakoram pas, de 'Poorten van India', bereikte Leh en Srinagar (Kashmir). Op Yarkand zou caravans vertakken naar India (via Ladakh) of gaan naar Afghanistan.
Silk Road kan waarschijnlijk het verkeer hebben opgedaan tijdens China's 'Golden Age' tijdens de Tang-dynastie (618-907). Omdat het verkeer op de Zijderoute toegenomen, de oase steden op deze route bloeide en begon als belangrijke handelscentra rang in hun eigen recht en niet langer alleen maar bleef een enscenering en tanken posten voor de caravans die door het. Sommige zelfs opgedaan heerschappij over anderen. In het centrale deel, onophoudelijke strijd volgde